Dat is 1 van de conclusies uit Brandstichters onder vuur, een rapport in opdracht van kennisinstituut Politie en Wetenschap dat dinsdag verschijnt.

Standaard onderzoek
Zo'n brandonderzoek wordt door de politie in veel gevallen als te tijdrovend en kostbaar gezien, omdat de aanknopingspunten vaak gering zijn. Een van de aanbevelingen die onderzoekers Lydia Dalhuisen en Frans Koenraadt van de Universiteit Utrecht doen, is om toch standaard brandonderzoek te doen wanneer de oorzaak van een brand onbekend is. Uit cijfers van het Centraal Bureau voor de Statistiek blijkt dat er in 2012 van de 35.815 binnen- en buitenbranden bij 15.010 zaken nooit een oorzaak is vastgesteld. Dat is 42 procent.

De onderzoekers bekeken honderd strafdossiers van brandstichters en spraken met onder andere rechters, officieren van justitie en politie- en brandweerspecialisten. Zij geven aan dat veel zaken rond brandstichting op de plank blijven liggen. De zaken die wel als brandstichting herkend worden (in 2012 zo'n 8.000), leiden maar in 1 op de 20- gevallen tot een uitspraak bij de rechter.

Betere samenwerking
Hoewel de onderzoekers aangeven dat het praktisch gezien wellicht niet mogelijk is om na iedere brand uitgebreid technisch onderzoek te doen, is volgens hen betere samenwerking met de brandweer - die ook onderzoek naar het verloop van een brand doet - wenselijk en is meer aandacht voor brandspecialisten binnen de rechercheopleidingen noodzakelijk. "Dat er altijd bij onbekende oorzaak brandonderzoek moet worden gedaan, is een belangrijke aanbeveling", laat de Nationale Politie in een reactie weten. "Maar is dit haalbaar? Ook de politie moet prioriteiten stellen."

Vandaag in de regionale kranten: 'Niet zomaar de fik eraan', profiel van 5 soorten brandstichters die in Nederland rondlopen.