Iconische stier van het postkantoor is nog in Terheijden: ‘Die koei is een ode aan mijn dorp’

De vlekken zijn wat vervaagd en het polyester heeft zichtbaar te lijden gehad. Maar de iconische Koe (of Stier, afhankelijk van wie je spreekt) die jarenlang voor het oude postkantoor stond, is nog altijd in Terheijden te vinden. 

Want waar was de Koe eigenlijk gebleven, vroegen diverse Terheijdenaren zich af nadat bekend werd dat er dit najaar op het Dorpsplein een kunstwerk komt van een levensgrote stier.

Ook de VVD mengde zich in de zoektocht: ,,Wil het college de koe bij de horens vatten en De Koe opsporen'', schrijft Petra Kimmel in raadsvragen.

Ontwerper van de kubistische koe is Twentenaar Hans Morselt (1929-2014). Uniek is het niet (ook bij Sovak staat er bijvoorbeeld een), maar aanzien had de Koe wel in Terheijden. 

Tussen de jaren 70 en 90 was het dé ontmoetingsplek voor jong en oud. Eerst kleurde hij rood (vandaar de benaming stier), later zwart-wit. ,,Afspreken bij de Koe, was een begrip hier. Het was een hangplek voor jongeren, maar bijvoorbeeld ook wielerclubs en wandelaars verzamelden er'', zegt Johan Bax van Heemkundekring De Vlasselt.

Terheijdenaar Tommy van der Zanden liet 'm zelfs vereeuwigen op zijn arm: ,,Die koei is echt iets van mijn jeugd. Het is een ode aan mijn dorp.''

De nieuwe stier heeft volgens kunstenaar Yvonne van Oosterhout weinig met zijn voorganger te maken. Toch passeerde het vroegere kunstwerk óók de gedachte van wethouder Jan-Willem Stoop bij de zoektocht naar een passende invulling voor het nieuwe Dorpsplein. 

Lees verder onder de foto

,,De Koe was vroeger een vertrekpunt voor veel activiteiten, ook voor mijzelf. Ik heb met de huidige eigenaar gekeken of we het terug konden zetten in het dorp, maar vanwege de slechte kwaliteit hebben we dit niet gedaan. We hopen dat de nieuwe stier weer zo'n mooi en markant pareltje in het dorp wordt.‘’

En die eigenaars? Dat zijn Alexander en Arianne (achternaam bekend bij redactie) uit de Raadhuisstraat. ,,Toen Arianne hem zag, herkende ze hem meteen uit haar jeugd'', zegt Alexander vanuit zijn tuin.

Vijftien jaar geleden kocht hij zijn huis mét kunstwerk erbij. Dat was de voorwaarde. ,,Ik denk dat hij zelfs in de getekende overeenkomst met de makelaar heeft gestaan.''

Het stel kocht de woning van oud-wethouder Johan van Oosterbosch, die emigreerde naar Costa Rica. In de jaren negentig was de Koe door vandalisme zó beschadigd dat de gemeente hem van de, inmiddels, rotonde af had gehaald. ,,Ik kwam erachter dat hij al een aantal jaren bij de gemeente lag en men deze vanwege ruimtegebrek wilde wegdoen'', zegt Van Oosterbosch.

Onder de voorwaarde dat hij hem zou repareren, kreeg hij hem mee. ,,Over die reparatie deed ik wel een jaar.''

Rond die tijd had ook dorpsgenoot Hans van der Pol hem een maand in zijn bezit. ,,Ik zag hem op de gemeentewerf staan en mocht hem voor honderd gulden kopen'', zegt hij. Leuk voor in de tuin, vond hij, maar al snel kreeg hij een telefoontje dat de gemeente Terheijden hem weer terug wilde.

,,Waarom weet ik niet, maar na veel aandringen heb ik hem uiteindelijk maar terugverkocht.‘’

Van Oosterbosch weet daar overigens niets van. ,,Ik kan me niet herinneren dat de Koe voordat deze bij mij terechtkwam nog ergens anders is geweest.''

Bij de huidige gemeente Drimmelen is er geen informatie meer over te vinden. ,,Is het college bereid moeite te doen om De Koe weer op zijn oude plek in het centrum te krijgen?'', vraagt de VVD zich af.

Het zou volgens Kimmel een mooie toevoeging zijn in de Kunstroute. ,,Als er een goed plan ligt, wil ik hem best weggeven'', zegt Alexander. ,,Maar niet om in de openbare ruimte te zetten; dan is hij weer zo kapot. Ik heb al gezegd: als ik mijn huis verkoop, mag hij naar de ijsbaan. Ik gun het de eigenaar en dan kan het dorp er ook van meegenieten.''