‘Hopelijk gaan we de boel na deze coronatijd eens flink resetten’

Denk aan overvloedige regenval, waarop wij geulen gaan graven in het land. Zo redden we het gewas en dus onze inkomsten. Of er komt onweer, waarop we direct het gemaaide gras binnenhalen in plaats van het buiten te laten drogen tot hooi. Slecht voer betekent immers slechte melkproductie en dat is slecht voor onze inkomsten. Maar het huidige coronavirus is van een ander kaliber. Hoewel... ook daar moeten wij zo goed mogelijk op anticiperen.

Maar dat gaat niet iedereen even goed af. We leven in een tijd dat we het geslacht van ons ongeboren kind willen weten, zodat we het kamertje in de juiste kleur kunnen verven. We laten ons opereren voor een mooiere neus, vollere lippen of slankere heupen. We zijn hier in het westen steeds verder van de natuur af komen te staan. Hoe moeten we reageren nu blijkt dat de natuur niet 'maakbaar' is?

Het is fijn dat ons beroep aangemerkt is als 'cruciaal'. Werden we het laatste half jaar nog eenzijdig geportretteerd als overbodige, vervuilende sector die vooral woningbouw in de weg zit, nu wordt (h)erkend dat voedselproducenten wél essentieel zijn. Zij zorgen voor voedselzekerheid binnen de grenzen. Een minister die stelt dat de grens niet dicht kan omdat we voedsel nodig hebben, liegt. Een dichte grens zal ons land gigantisch raken, maar neemt niet onze voedselzekerheid weg.