Normaal gesproken zijn de wintermaanden de maanden waarin het iets rustiger is bij maatschap Hop. De andijvie is van het land, er wordt nog wat prei schoongemaakt en de eerste nieuwe prei gaat rond week elf de grond in. Op het bedrijf telen Toon en Maaike 23 hectare andijvie en 44 hectare prei. 

Ook al zijn er even minder werkzaamheden, gelanterfant wordt er zelden in een agrarische onderneming. In een van de loodsen verrijzen nieuwe woonunits voor de seizoenarbeiders. Een is er al af, vier zijn er in constructie. De units zijn letterlijk van de bodem af zelf gebouwd. ,,Als basis gebruiken we het onderstel van oude units”, vertelt Toon (35). Een unit buiten, die af is, toont hoe het eindresultaat eruitziet. 

De meeste tijdelijke werknemers komen uit Zuid-Europa. Toon en Maaike merken dat ze met deze mensen een betere klik hebben dan met Oost-Europeanen. ,,Bij mensen uit het voormalig Oostblok heeft het communisme zijn sporen nagelaten in de arbeidsrelaties”, geeft Toon aan. ,,Daar is de afstand tussen baas en werknemer relatief groot. En we zijn natuurlijk wel baas, maar we willen zoveel mogelijk als team werken.” 

Een bijkomend voordeel van werknemers uit het Zuiden, is hun beheersing van de Engelse taal. Deze is gemiddeld genomen beter dan die van de Oost-Europese seizoenarbeiders. Overigens is de noemer ‘tijdelijke kracht’ breed te zien bij de maatschap. Werknemers komen vaak voor meerdere seizoenen terug. ,,We hebben een stel hier gehad, dat hier het eerste jaar werkte om een huisje te kunnen kopen in Hongarije. Het tweede jaar spaarden ze voor een verbouwing en met wat ze het derde jaar verdienden, hebben ze een stuk land kunnen kopen. Ik geloof dat ze nu meloenen kweken.” 

Twee werknemers zijn respectievelijk al negen en tien jaar een vaste kracht binnen het bedrijf. Zij krijgen een hele woonunit voor zichzelf, zodat ze naast een slaapkamer ook een woonkamer hebben. ,,En als er stellen werken, kunnen zij er ook voor kiezen een van de twee kamers als leefruimte in te richten.”

In totaal werkt de maatschap met 17 fte (full-time equivalent). Naast buitenlandse krachten, werken er veel scholieren en studenten binnen de maatschap. Dat veel van hen beginnen als tiener en blijven tot aan hun eerste ‘echte’ baan, zegt iets over de werksfeer. Ook hier speelt het werken als team een grote rol. Samenwerken is ook écht samenwerken. ,,Ze krijgen de kans zich te ontwikkelen”, zegt Maaike. ,,Als ze iets willen leren, dan leren we hen dat. Willen ze alleen prei snijden, dan snijden ze alleen prei. Dat is ook goed, want die mensen hebben we ook nodig.”

Maaike heeft de kortste weg naar het familiebedrijf bewandeld. Al had ze toen ze van de hogere agrarische school afkwam nog geen idee van wat ze wilde doen. Natuurlijk, ze werkte al van kinds af aan mee in de prei, net zoals haar zus en twee broers. Maar pas toen haar vader het druk kreeg met een bestuursfunctie bij de Greenery en er voor haar meer ruimte vrij kwam om binnen het bedrijf een eigen visie te ontwikkelen en zelfstandig beslissingen te gaan nemen, kwam ze tot de conclusie dat hier haar hart lag. 

Toon studeerde aan de HTS en werd na het afronden van de Koninklijke Militaire Academie technisch officier bij de luchtmacht. Een mooie baan, met een mooi salaris. Maar wel binnen een grote, bureaucratische omgeving. ,,Op een gegeven moment zat ik voornamelijk achter een pc-scherm”, vertelt Toon. ,,In camouflagekleding, maar wel hele dagen op kantoor.”

Het ondernemerschap is niet zaligmakend en als agrarisch ondernemer ben je 24/7 bezig. De marges zijn klein en alleen door hard te werken valt er genoeg te verdienen. En dan zijn er ook nog eens de uitdagingen zie voortkomen uit het terugdringen van bestrijdingsmiddelen, de energietransitie en de roep om biodiversiteit, stellen broer en zus. Toch zouden Maaike en Toon niet anders willen. Tenminste, meestal niet. ,,Ik kan wel eens op zaterdagmiddag met de trekker door het dorp rijden en dan zie ik daar mensen op het terras met een biertje zitten. Dan denk ik weleens: dat zou ik ook wel willen”, zegt Maaike. ,,Maar ook dat hoort erbij.”