De laatste Spelen van Wüst en Kramer: ‘Intimideren zit in Svens DNA’

Enrico Fabris had er deze maand geen erg in dat hij als coach van de Italianen naar de laatste race van Sven Kramer in Thialf had gekeken. ,,Echt?”, vroeg de inmiddels 40-jarige man uit Roana, een dorpje in de Italiaanse Alpen. Hij knikte daarna. ,,Een speciaal moment voor Sven, een speciaal moment voor mij, want hij was mijn grootste rivaal toen ik schaatste, en een belangrijk moment voor de schaatswereld. Voor mij is hij de beste schaatser aller tijden.”

De twee waren concurrenten, in hun beider hoogtijdagen. Doorgaans won Kramer, maar Fabris kon het hem vaak erg lastig maken en overvleugelde hem toch een paar keer. ,,Ik heb zeven zilveren medailles op de WK en nooit goud. Door hem. Tja, hij was ook nog vele jaren heel goed nadat ik was gestopt. Dus hij heeft het absoluut verdiend.”

De beste aller tijden dus, volgens Fabris. ,,Door het feit dat hij wedstrijden wint sinds 2005, en zeker in de eerste seizoenen op een héél overtuigende manier. En dat hij nu, na zo’n lange tijd, er nog altijd is. Bij elke wedstrijd had hij die kenmerkende winnaarsmentaliteit.’’

Tussen al hun krachtmetingen kan Fabris zich twee momenten heel helder voor de geest halen. Ze zullen hem altijd bijblijven. ,,De eerste: de EK allround in Collalbo in 2007. Na die races bedankten heel veel mensen mij voor de emoties die het duel tussen Sven en mij had losgemaakt. Hij won uiteindelijk, maar veel mensen vertelden dat het moeilijk te bepalen was wie het sterkste was. Het was een spannende wedstrijd, in een mooie sfeer.”

En het tweede moment? November 2007, Salt Lake City. ,,Toen ik hem versloeg op de 5000 meter en het wereldrecord pakte. Ik verbeterde zijn wereldrecord een heel klein beetje, maar dat was voor mij zo’n groot moment. Omdat Sven toen dé te kloppen man was, vooral op de lange afstanden. Ik bleef op die manier ook heel lang de laatste die hem had weten te verslaan op de 5000 meter. Ik weet niet meer precies hoeveel jaar, maar dat was een grote eer.’’

Het was moeilijk om te strijden tegen zo’n dominante concurrent, zegt Fabris. ,,Het lastigste was om om te gaan met zijn sterke persoonlijkheid. Hij is altijd erg agressief geweest. Tijdens de ritten, als ik het heb over hoe hij zijn races indeelde, maar ook buiten het ijs.”

Kramers voorkomen kon zijn opponenten intimideren. Fabris: ,,Zeker en ik denk dat dat intimideren in zijn DNA zit. Ik weet niet wat hij hierna gaat doen, na zijn schaatscarrière, en hoe hij zijn leven gaat indelen. Maar ik weet zeker dat hij nog altijd zo zal zijn. Hij is Sven Kramer.”