In 1998 zijn Fadi en zijn ouders naar Nederland gevlucht. ,,Mijn ouders hebben een oorlog meegemaakt. Ze wisten dat het weer de verkeerde kant op kon gaan’’, vertelt Fadi. Zelf weet hij er niet veel meer van, behalve dat hij de periode in het AZC als erg positief heeft ervaren.

Sindsdien hebben Fadi’s ouders geen contact meer met de mensen uit hun jeugd. ,,Als je vlucht, laat je alles en iedereen achter. Je neemt enkel de contactgegevens van je familie mee, maar dat is het.’’ Ook waren destijds de middelen van tegenwoordig er nog niet.

,,Het is mooi dat er een platform als Facebook is ontstaan. Zo zijn mijn ouders mensen tegengekomen die ze al heel lang niet gesproken hebben’’, vertelt Fadi. Dit komt mede door de verschillende Facebookgroepen die zijn opgericht. Zo is Fadi’s moeder bijvoorbeeld in contact gekomen met haar oude lerares van de basisschool.

Dat Fadi’s vader en zijn goede vriend uit Irak elkaar niet eerder hebben kunnen vinden is zo gek nog niet. ,,Bij Arabische namen moet je het zo zien; het is hetzelfde als ‘Jan Bakker’, daar heb je er duizenden van.’’ Uiteindelijk hebben de mannen elkaar weten te vinden en dat leidde tot één en al enthousiasme. ,,Ze hebben echt twee uur met elkaar gebeld en mijn vader was er de hele dag over aan het praten. Dat was erg leuk om te zien.’’

De tekst gaat verder onder de foto

Nadat Fadi er een bericht aan wijdde op Twitter, dat eigenlijk bedoeld was als grapje, stroomden de positieve reacties binnen. ,,De reacties waren hartverwarmend, dat had ik niet verwacht. Sommigen deelden ook ervaringen dat ze iets soortgelijks hadden meegemaakt. Mooi om te zien dat mensen zo onder de indruk waren.’’

Ondanks dat het een mooie ervaring was dat de mannen elkaar weer konden spreken, zal het hier bij blijven. ,,Ze zijn blij dat ze herinneringen hebben op kunnen halen, maar hebben er ook vrede mee dat het is zoals het is.’’

Dit artikel kwam tot stand in samenwerking met The Best Social Media.

Bekijk onze trending nieuwsvideo’s in onderstaande playlist: