Dribbelkoning Ejuke: ‘Ik durfde mijn ouders niet om voetbalschoenen te vragen’

Door Sander de Vries

Het was koud, heel koud. Het kwik zakte tot 10 graden onder nul, maar gevoelsmatig vroor het nog minimaal twee keer zo hard. Het was zo’n typische, ijskoude februaridag in Noorwegen en het verklaarde meteen waarom velen op de luchthaven van Oslo onwillekeurig een blik wierpen op de jongeman die zojuist met zijn rolkoffer uit het vliegtuig was gestapt en nu enigszins onwennig om zich heen keek.

Daar stond Chidera Ejuke in de aankomsthal, gehuld in een T-shirtje, zich afvragend waar hij in hemelsnaam was beland. Monter was hij een etmaal eerder vertrokken vanuit Nigeria, zijn avontuur als profvoetballer in Europa tegemoet. Hij had zijn nieuwe club Valerenga IF weliswaar vluchtig opgezocht op internet, maar van de winters in Scandinavië had hij nog nooit gehoord.