'Vanwege die drie letters'

Na enig graven komt er toch het nodige boven. ,,De opmerking: 'En nou bekijken ze het maar. Ik kom niet meer', hoorde je na elke wedstrijd. Maar twee weken later was iedereen er toch gewoon weer." Ook voor De Leeuw blijft dat ene seizoen een bizarre knip in de inmiddels 42-jarige geschiedenis van het 'Avondje NAC'. Waarom hij wel bleef komen? ,,Vanwege die drie letters."

Dat de aanhang die drie letters wel massaal trouw bleef in de afgelopen twee seizoenen in de eerste divisie, riep bij De Leeuw herinneringen op aan dat ene bijzondere seizoen. ,,We kwamen de afgelopen jaren met NAC in al die sombere stadionnetjes, waar vaak niet meer 2000 mensen zaten. Toen dacht ik: zo zijn wij ooit ook geweest. We kunnen onderling wel eens lachen om het kleine aantal fans dat die clubs nu hebben of meenemen naar een uitwedstrijd. Maar sinds 1988 denk ik ook: 'Ze staan er toch maar weer. Net als wij destijds.'

Naar het absolute dieptepunt van het seizoen 1987/1988 hoeft NAC-supporter John de Leeuw niet lang te zoeken. Het is een verhaal met een lach en een traan. ,,Cambuur uit."

NAC stond onderin het rechterrijtje en had al twee maanden niet meer gewonnen. ,,Niemand wilde mee. 'Dan maar in mijn eentje naar Leeuwarden', dacht ik. Eén ding echter: mijn auto was kapot. Gelukkig kon ik die van mijn maat lenen. 'Hij zuipt wel', waarschuwde hij nog. En inderdaad: er ging in totaal voor 100 gulden benzine in die Opel Record. Op de terugweg heb ik voor de zekerheid nog voor een tientje getankt bij Oosterhout. Zo bang was ik dat ik Breda niet zou halen die avond."

Waar hij ook mee thuiskwam: de veertiende nederlaag (3-1) van het seizoen. Het enige geluksmoment-je van de avond was de tegentreffer van Peter Remie. ,,Achteraf vraag je je dan toch wel af of je gek aan het worden bent."