Twee goals in drie duels: Sadiq Umar komt lekker binnen bij NAC

Als hij zijn lange nek uit de dug-out steekt en aanstalten maakt om te gaan warmlopen, volgt gejuich. ,,Sa-diq…, Sa-diq…”, klinkt het. Een vol stadion bezingt een aangewaaide Nigeriaan. Het publiek is weg van hem en hij beantwoordt de lokroep met doelpunten. In korte tijd heeft het volk een speler gevonden die hen vermaakt.

Zaterdagavond, 21.33 uur. Met zijn linkerhand houdt hij de rechterarm van oud-international Ron Vlaar vast. Een handigheidje, waardoor zijn bewaker niet van de grond komt en het kopduel niet kan aangaan. Met het voorhoofd knikt Sadiq Umar de bal naar de beneden, zoals het hoort. De doelman houdt tegen, grabbelt en gunt de Nigeriaan een rebound die hij beheerst afrondt. Op de weg terug naar zijn eigen helft pakt hij een moment van rust. Hij knielt en legt zijn hoofd tussen zijn armen op het veld, tijd om te bidden. ,,Ik bedankte Allah de Almachtige voor zijn hulp. Dat doe ik altijd als ik scoor. Dat vergeet ik nooit, Allah is mijn gids. Hem volg ik.”

Lees verder onder de foto...

Twee thuiswedstrijden, twee invalbeurten, twee goals een een assist. ,,Sounds good.” En of het goed voelt, herhaalt Umar, tot het einde van dit seizoen gehuurd van AS Roma. ,,Ik hoop dat ik vrijdag tegen Groningen een belangrijker doelpunt maak. De trainer is de baas: hij beslist wanneer, of en hoeveel ik speel. Dat is aan hem. Ik kan alleen maar hard werken en mijn best doen.”

De interactie tussen de achterban en Umar roept herinneringen op aan Stipe Perica. Die malle Kroaat die vier jaar geleden de tribunes in vuur en vlam zette met zijn onvoorspelbare acties, opzwepende armbewegingen tot ver boven zijn hoofd en dwaze slidings kriskras over het veld. Dat laatste doet Umar overigens niet. Liever glijdt hij met zijn spillebenen en bal aan de voet langs tegenstanders zoals een schaatser over het ijs raast, hij is behendiger dan menigeen zou vermoeden.

Elf minuten tegen Heracles, tien bij Excelsior en een klein half uur tegen AZ. Met twee goals in vijftig minuten heeft hij het beste gemiddelde in de eredivisie, iedere 25 minuten scoort hij. Voor wat het waard is uiteraard. Tegen AZ schiet NAC vier keer op doel, drie keer is Umar de schutter. Het levert een treffer en een bal op de lat op. ,,Helaas kwam het doelpunt te laat. Vijf minuten voor tijd kan je geen wedstrijd meer beslissen, niet bij een 0-3-achterstand. Misschien leek het erop dat ik moest huilen na afloop van de wedstrijd, maar het was mijn hart dat zo tekeer ging. Ik had alles gegeven en was helemaal op.”

Als het laatste fluitsignaal heeft geklonken, wordt hij overladen met applaus. De handen gaan op elkaar voor Umar. Twee sprankelende invalbeurten volstaan om opgenomen te worden in de NAC-familie.