Spelers NAC gaan keihard af en laten het helemaal lopen tegen FC Utrecht: 0-4

Zelfs het laatste restje krediet, enkel gebaseerd op clubliefde en de daaruit voortvloeiende hoop, zijn de spelers na de 0-4-nederlaag tegen FC Utrecht kwijt. Na RKC (september), FC Emmen (november), Willem II (januari) en De Graafschap (februari) werd de conclusie al getrokken dat NAC opgezadeld zit met ongeïnspireerde broodvoetballers die degradatie naar de eerste divisie geen mallemoer interesseert. 

NAC – FC Utrecht is slaapverwekkend. Al na een kwartier vraag je je af waar je in godsnaam naar zit te kijken. Want waar gaat dit nog over? Het is zo ontiegelijk saai, slap en inspiratieloos wat de thuisploeg laat zien, dat het een straf is om dit matte zooitje te moeten aanschouwen. Niet alleen is dit het slechtste elftal uit de 50 jaar eredivisie geschiedenis van NAC, het is tevens de karakterologisch meest waardeloze selectie uit het bestaan van de club. Vooral dát is een kwalijke zaak.

Met vijf verdedigers aan een wedstrijd beginnen die gewonnen moet worden, leidt tot irritatie, onrust en een broeierige sfeer op de tribunes. Wat maakt het eigenlijk ook uit? Met voorstoppers als Menno Koch en Erik Palmer-Brown ben je op voorhand sowieso kansloos. Het blijft onbegrijpelijk dat zij een basisplaats hebben. Dat niet Koch of Palmer-Brown, beiden hebben geel op zak, in de rust worden gewisseld maar Dorian Dervite zijn plaats afstaat aan Mounir El Allouchi is onbegrijpelijk.

‘Schaam je kapot, schaam je kapot’, joelen de supporters als Willem Janssen in de 55e minuut FC Utrecht op 0-3 brengt. Op dat moment is degradatie gevoelsmatig onafwendbaar geworden na de verrassende 0-3-zege van De De Graafschap in Heerenveen. De achterstand op de nieuwe nummer zeventien, FC Emmen, is eveneens acht punten. Dat gaat deze spelersgroep nooit meer rechttrekken.

Twee maanden en acht wedstrijden moeten de meer dan 15.000 seizoenkaarthouders het nog uitzingen met deze selectie zonder ruggengraat en met een pover realistisch zelfbeeld. Deze spelers verdienen niet een uitverkocht Rat Verlegh Stadion, maar een achterveldje ergens heel ver weg van Breda. Wie roept deze voetballers tot de orde? 

Bezieling, inzet, strijd, bevlogen- en gedrevenheid, innerlijke motivatie, de wil om alles uit je carrière te halen; het gros van de spelers van dit NAC heeft het niet. Ze zijn het geelzwarte shirt onwaardig en kunnen het blijkbaar niet opbrengen om op karakter een resultaat te boeken. NAC in 2019: negen wedstrijden, twee punten, twee doelpunten voor en 24 tegen. De Parel van het Zuiden is dood en begraven.