'Ik kan het echt nog wel'

'Ik probeer mensen te helpen als dat nodig is, zelfs mijn concurrenten. Als iemand geblesseerd of geschorst raakt, sta ik naast diegene op het veld. Dan is het wel zo fijn dat er onderling een goede band is." Uit de mond van Jeff Stans klinkt niet snel een onvertogen woord. De kont tegen de krib gooien, omdat de trainer een ander kiest? ,,Daar zie ik absoluut geen meerwaarde in. Ik wil niet als stoorzender te boek staan. Ik heb er heel veel moeite mee om alleen aan mezelf te denken in een wereld waarin je juist aan jezelf moet denken. Daar draait het namelijk om. 'Wie de voetballerij denkt te snappen, is gek', zeg ik altijd. Het is een hele aparte wereld. Wat vandaag is, hoeft morgen niet te zijn en andersom."

Supporters spreken hem aan als hij bij de oefenwedstrijd tegen FC Volendam niet tot de wedstrijdselectie behoort. ,,Ze komen naar me toe en vragen: 'Wat is er aan de hand Jeff?' Zij zien ze me graag spelen. Dat doet me goed, zeker als je ziet dat ik een moeilijke tweede seizoens-helft heb gehad. Gelukkig hebben de fans altijd die vechter en positieve jongen in mij gezien. Ik kan heel kwaad zijn, maar ook snel relativeren. Ik zou mezelf voor gek verklaren als ik zeg dat dit de beste situatie is. Dat is niet zo, maar die boosheid die ik daardoor creëer, geeft mij extra kracht. Dan denk ik: 'Ja vent, je kunt wel kwaad zijn, maar je moet het toch echt zelf doen.' Stans slaat met zijn rechtervuist in zijn linker handpalm. ,,Ik hoop van harte dat ik dit jaar kan laten zien dat ik het voetballen niet verleerd ben."

Wat niet veel mensen weten, is dat de man die bij NAC vecht voor rehabilitatie, in zijn vrije tijd gedetineerden met een langdurige straf begeleidt. ,,Onlangs hebben we speciaal verlof aangevraagd voor meerdere personen. Dat is door de rechter toegewezen waardoor die mensen twee keer in de week bij een amateurvereniging mogen trainen waarna ze 's avonds teruggaan naar de gevangenis."

Stans is ambassadeur van 'Stichting Goal' dat door middel van sport probeert bij te dragen aan de re-integratie van veroordeelde mensen. ,,In de laatste fase ga ik met gedetineerden in gesprek om te kijken of ze in aanmerking komen voor verlof. Dat is een beetje een gevoelskwestie. Tijdens mijn schooltijd heb ik stage gelopen in de gevangenis en ben ik in de gedetineerdenwereld gerold. Het helpen en bijstaan van mensen heeft me altijd getrokken."

De 27-jarige middenvelder is geen opgever en wil alle speculaties over een mogelijk vertrek direct de kop indrukken: Stans blijft bij NAC, zegt Stans. Hij wil de toerenhoge verwachtingen met terugwerkende kracht inlossen. ,,Ik wil niet weg..."

,,En ze", met ze bedoelt Stans trainer Stijn Vreven en technisch directeur Hans Smulders, ,,hebben niet gezegd dat ik weg moet of weg kan. Dat is helemaal niet ter sprake gekomen. We hebben op het trainingskamp een gesprek gehad waarin we eerlijk naar elkaar zijn geweest: 'Er is veel concurrentie, kan Jeff Stans het opbrengen om niet als nummer één te starten?', werd mij gevraagd. 'Ja, zeker weten', was mijn antwoord. Ik vind het goed dat ze aan de bel hebben getrokken. Ze kunnen ook niks zeggen en mij de voorbereiding laten spelen alsof er niets aan de hand is. Uiteindelijk hebben we langer gesproken dan alleen: 'kun je het opbrengen, hand geven en weglopen.' Voor beide partijen is er een vertrekpunt, dat is het belangrijkste, want dan kan ik komen waar ik uiteindelijk wil zijn. Dit seizoen blijf ik bij NAC, honderd procent. Sterker nog, ik heb tegen mijn zaakwaarnemer gezegd: 'Je hoeft niet rond te kijken' Want zelfs hij vroeg, 'Wat wil je?' Er is veel concurrentie, toch weet ik zeker dat mijn kwaliteiten boven komen drijven. Het eredivisievoetbal ligt mij beter. Ik ben geen speler die op volle snelheid zes man voorbij rent en de bal in de bovenhoek jaagt, maar een teamspeler. Dan komt het mij ten goede als ik met betere spelers om me heen speel en op een beter niveau."

Vorig jaar was Stans wankel, zegt hij. Dit jaar noemt hij zichzelf strijdvaardig, omdat hij 'op het juiste spoor zit'. ,,Met teleurstelling kun je twee doen dingen: eraan toegeven, wat het makkelijkste is of je kiest de moeilijkste weg. Als we eerlijke kansen krijgen, waar ik niet over twijfel, dan grijp ik die. Het enige dat ik kan doen, is elke dag naar mezelf kijken: wat heb ik gedaan, wat was goed, wat fout en wat ga ik morgen doen? In de winter hinkte ik op twee gedachten: 'Wil ik blijven of vertrekken. Is NAC iets voor mij?' Dat is dodelijk voor een topsporter. Na een moeilijke periode in de familiesfeer (zijn dierbare oma viel weg, red.) heb ik de knop omgezet: ik wilde het doel realiseren waarvoor ik naar NAC was gekomen: promoveren. Toen twijfelde ik. Nu wil ik maar een ding en dat is blijven, omdat ik weet waar ik het voor doe. Ik rijd iedere dag met plezier naar de training. Hoe gek het ook klinkt: ik verlang naar de start van de competitie. Ik weet wat het is om in de eredivisie te spelen en wil me daar zo snel mogelijk laten zien, in de eerste divisie komt het meer op fysiek aan. Dat heb ik onderschat. Vanaf nu wil ik niet meer terugkijken, het is tijd dat de rest van de voetbalwereld en de journalisten dat ook niet meer doen. De mensen die dicht bij me staan, stellen die vragen niet, omdat ze weten wie ik ben. Door mijn mentaliteit, persoonlijkheid en kwaliteiten ga ik dat jaartje zo snel mogelijk doen vergeten. Nogmaals: ik weet heel goed wat ik wil. Deze club terugbetalen voor het vertrouwen, anders had ik vorig jaar niet voor drie jaar getekend."