Joost heeft een passie voor koeien en een liefde voor kaas: ‘Ik wilde altijd al boer worden’

Het werk van een boer is nooit klaar. Voor melkveehouders komt daar het vaste stramien van voeren en melken bij. Zonder melkrobot betekent dit dat je altijd gebonden bent aan vaste tijden. Even een ochtend of middag het melken overslaan, is geen optie. Dat kan soms als belastend ervaren worden. Maar niet door Joost van Dorp (36). ,,Je hebt mensen die hun werk leuk vinden, en je hebt Joost”, zegt Gerda van Dorp (36). ,,Zijn werk is zijn leven. ,,Als we eens een verjaardag hebben bij vrienden, dan weet iedereen inmiddels: Joost gaat tegen het eind van de middag even weg om te melken en komt dan twee uur later weer terug.’’

Gerda is geen boerenmeisje. Ze is van huis uit directiesecretaresse en groeide op in Scheveningen. In plaats van het boerenbestaan had een vissersleven veel meer voor de hand gelegen. ,,Ik ben getrouwd met een viswijf”, zegt Joost plagend. Dat Gerda uiteindelijk op een boerderij zou uitkomen, had niemand verwacht. Zij zelf in elk geval zeker niet. ,,Ik ben met hem getrouwd voor hem. Niet omdat hij boer is.” 

Een verhuizing van de kust naar de polder, vraagt een zeker aanpassingsvermogen. ,,De eerste keer dat ik erbij was toen een koe moest kalveren lag heel mijn schoonfamilie in een deuk”, haalt ze aan. ,,Ik kwam bij mijn eerste bezoek op naaldhakken het erf oplopen.” Inmiddels is Gerda helemaal geaard in de polder. ,,Ik kom nog weleens in Scheveningen, maar tegelijkertijd heb ik hier nu vriendschappen opgebouwd die ik nooit meer kwijt zou willen.”

Terwijl de volwassen koeien buiten staan te grazen, ligt het jongvee binnen op het stro. Kinderen die samen met hun ouders kaas komen halen, lopen graag even de stal in om bij de kalfjes te kijken. ,,Geen probleem”, vindt Joost. Hij laat graag zien hoe het er bij hem op de boerderij aan toe gaat. Tijdens de rondleiding laat Joost meteen ook zijn tarwevoorraad zien. Deze komt nog van een boer uit de buurt.

Voor komend jaar heeft hij zelf weer eens tarwe gezet. ,,In deze opslag is plaats voor zeventig ton tarwe”, vertelt hij. ,,Het pletten doen we zelf. De koe kan de hele korrel niet verteren, vandaar dat we deze machine gebruiken om de graankorrel te breken.”

Dertig jaar geleden kwam Joost samen met zijn ouders in Fijnaart wonen. Twee oudooms van Joost stonden aan de wieg van het gemengde bedrijf dat zijn vader overnam. Joost heeft momenteel 65 melkkoeien staan en zo’n 55 stuks jongvee. Oorspronkelijk beschikte het bedrijf over een zeer bescheiden melkquotum. 

De Torenpolderkaas vindt zijn oorsprong in de keuken van de familie Van Dorp. Joost speelde al eens eerder met de gedachte om iets meer met de melk te gaan doen. Zelf kaas maken en verkopen kwam daarbij op als idee. Wanneer hij voor zijn verjaardag een hobbysetje krijgt, gaat hij aan de slag. En: het lukt nog ook. En, niet geheel onbelangrijk: de kaas krijgt positieve reacties van familie en vrienden die de eerste probeersels mogen proeven. 

Gesterkt door het eerste succes besluiten Joost en Gerda het professioneler aan te pakken. Er wordt een provisorische, low budget, maar aan alle regels voldoende kaasmakerij gebouwd. Het COKZ, het Controle Orgaan Kwaliteits Zaken dat toeziet op zuivel, pluimvee en eieren, komt kijken en constateert daarbij dat alles volgens het boekje gebeurt. Nadat het groen licht gegeven is, vindt op Tweede Pinksterdag 2019 de eerste particuliere kaasverkoop vanuit huis plaats. 

Helemaal uniek is Joost met zijn kaasmakelij niet in de familie. De eerste kazen liggen, heel nostalgisch, te rijpen op de kaasplanken die ooit nog door de oma van Joost zijn gebruikt. De eerste kaaspers, was de pers van ome Joop. Al in 2020 besluiten Joost en Gerda de kaasproductie uit te breiden. Nu liggen de kazen te rijpen op nieuwe planken, in een royaal uitgebreide kaasopslag. ,,Maar met die planken van oma willen we nog wel een keer iets gaan doen”, zegt Gerda.

Twee keer per week gaat Joost aansluitend op het melken aan de slag in de kaasmakerij, gelegen naast de ruimte waar de melktank staat. Vijfenzeventig kilo kaas per keer. Meer zou in theorie best kunnen. Maar in de praktijk wacht Joost daar liever nog even mee. Er gaat stiekem best veel werk in zitten. ,,En ik vind dat als je iets doet, je eerst moet zorgen dat je het heel goed doet, voor je het heel veel gaat doen.”