Faffie zat al jaren in Breda. Sinds twee maanden zit het Surinaamse eethuis ook in Arnhem. © Marc Pluim

Surinaams voor flinke eters bij Faffie in Arnhem

over de tongMeer. Makkelijker. Mooier. Het is de slogan van Surinaams eethuis Faffie in Arnhem. Makkelijk snap ik, maar mooier moet nog gebeuren.

Ellen Willems 11-02-18, 10:27 Bron: de Gelderlander

Bijna een half uur wacht ik op mijn gezelschap aan een van de hoge tafels. En zo lang wacht ik ook op enige vorm van aandacht van de drie mensen die achter de balie staan. Zou ik hier de hele avond kunnen zitten zonder dat iemand me opmerkt?

Balie

Faffie zat al jaren in Breda en sinds twee maanden ook in de Steenstraat in Arnhem. Het is een plek waar je Chinese en Surinaamse gerechten kunt afhalen, maar je kan het ook meteen eten in het restaurantgedeelte. Waar je ook voor kiest, bestellen aan de balie is hier het credo. En dat voelt dan toch meteen alsof ik in een snackbar ben.

Frisgeverfd kan ik de zaak niet noemen. De bedrading loopt overal over de muren, het stucwerk ontbreekt her en der en een vuilnisbak in de hoek zonder deksel is ronduit vies. De aankleding bestaat uit nepkaarsen en posters in lijsten, die eruit zien alsof het personeel die nog op zolder had staan. Onverzorgd, is het geheel. In een Surinaamse eethuis annex afhaaltentje hoeft echt geen design te staan, maar dit is te makkelijk.

Mengelmoes

Ik eet vandaag van de Surinaamse kaart. De Surinaamse keuken is een mengelmoes van onder meer de Afrikaanse, Hindoestaans en Javaanse keuken. Ook invloeden van de Chinese keuken zijn proefbaar, vandaar ook waarschijnlijk de combinatie van een Chinese en Surinaamse kaart in dit eethuis.

Ik bestel een saotosoep met kippenvlees en een roti met kippenbout. Met een blikje cola loop ik terug en binnen vijf minuten staat mijn soep op tafel. Gebracht door een jongen met een vriendelijke glimlach, net als de vrouw achter de balie overigens. De grote kom soep is goed heet en gevuld met lekkere bouillon, overduidelijk getrokken van een echte kip. De soep is flink gevuld met geplukt kippenvlees, knapperige taugé, verse peterselie en een in de soep gegaard ei. De soe-oen, gebakken vermicelli, drijft knapperig in de bouillon.

Bakkeljauw

Mijn gast eet een bara, een soort gefrituurde donut, die is gemaakt van gekruid deeg. Het is een wat slap en droog geval, en mist ook smaak. Met een lepel sambal, die in twee verschillende zelfgemaakte varianten op tafel staat, gaat het nog. Naast zijn bara komt een plastic frietbakje, met in het hoofdvak krokant en schoon gefrituurde cassave, telo genaamd. In het bakje ernaast bakkeljauw, de Surinaams-Nederlandse naam voor gezouten en gedroogde kabeljauw. Het krokante en zachte van cassave en de pit en hartigheid van de zoute vis doet denken aan een frietje, maar lekkerder.

Het is donderdagavond en inmiddels is een groep van 22 studenten binnengelopen. Dat doet niks af aan de wachttijden, want mijn roti kip staat binnen tien minuten na de soep op tafel. Wat meteen opvalt is de berg gekookte aardappelen. Ik tel zeker negen halve piepers, wat nogal veel is. Ze hebben een goede bite en liggen te baden in de bouillon met garam masala, knoflook en komijn. De kouseband is gaar maar niet te. De kippenbouten ogen bleek. Ze zijn mals gegaard maar het vel oogt niet aantrekkelijk. Het hardgekookte ei is ronduit vies. Het is blauw van binnen en het eiwit is uitgedroogd alsof het onder een warmhoudbak heeft gelegen. De pannenkoek is vers gebakken, nog warm en zacht.

Gemengd vlees

Mijn gast eet de andere Surinaamse klassieker; moksie metie, wat letterlijk gemengd vlees betekent. Het is een enorm bord met tjauwmin, noedels met groenten en kruiden. Daar bovenop gefrituurde stukken kip inclusief bot, buikspek, fa chong (gekruide varkensworst) en tja sieuw, geroosterd varkensvlees. Het is een enorm bord met vlees en noedels en daar moet je van houden. Een heel klein beetje verfrissing komt van twee schijven ingelegde komkommer.

Het valt op dat de gerechten veel zout en kruiden in zich hebben, maar de typische Madame-Jeanettepepers lijken voor de Hollandse eter wat teruggedrongen. De gerechten zijn kruidig en verre van flauw, maar wie echt pit wil moet dat nog zelf toevoegen middels de sambal op tafel. Blussen met een koud biertje gaat hier ook niet, want Faffie schenkt geen alcoholische dranken. Gemberbier staat wel op de kaart, maar dat is een frisdrank met gember.

Ik heb een soep gegeten en een roti als hoofdgerecht genuttigd. De porties zijn enorm en zelfs voor een grote eter is het amper te doen om alles op te krijgen. Maar ze pakken met liefde het overgebleven eten in voor de op te warmen lunch voor de volgende dag. Voor een dessert heb ik geen plek en dat hoeft ook niet, het is namelijk typisch Hollands en zeker niet Surinaams. Daar doet Faffie dus niet aan.

Conclusie: Bij Faffie kun je redelijk Surinaams eten. Het is vooral snel en goedkoop. Jammer dat het geheel zo shabby oogt.