Na afronding van de middelbare school werd een van hen wat hij later noemde ‘nogal een psychonaut’. (Volgens de encyclopedie is dat iemand die op ontdekkingsreis gaat in het universum van zijn geest.) Als mentale wereldreiziger raakte Guillaume - destijds student Frans - op een nacht in een paddotrip die hem plotseling diepere inzichten over zichzelf verschafte.

Later vertelde hij mij daarover: ,,In die trip zat ik in mezelf te lullen. Als je met jezelf praat, ben je soms in gesprek met een slimmere versie van jezelf. Ik vroeg aan mezelf: ‘Waarom word je niet gewoon kok?’ Ik keek mezelf verbaasd aan en dacht na over mijn voorstel. ‘Oké’, antwoordde ik mezelf. ‘Onder een voorwaarde: dat je wel écht een goede kok wordt.’ Nou, dat vond ik eigenlijk een prima advies, van mezelf aan mezelf.”

Guillaume verruilde zijn studie Frans voor een koksopleiding. Toen hij na een paar jaar achter de kachel stond, sloten zijn twee oude Bredase schoolgenoten zich bij hem aan, want ook zij waren inmiddels begeesterd geraakt door de geneugten van de horeca, de saamhorigheid, het harde werken, de levenslust en overweldigende smaken. Freek als kok, Johanneke als gastvrouw.

In Amsterdam begonnen zij een bescheiden restaurant genaamd Guts & Glory (nu: Guts), waar het plezier van de borden spatte.