Een van mevrouw Hamersma’s vroegste herinneringen aan eten voert terug naar de tijd toen zij als klein meisje uit de grote stad bij een oom en tante in het Gooi logeerde. In voorbereiding op de lunch – die thuis altijd bestond uit twee sneetjes witbrood en een plakje kaas – zag zij haar oom geduldig de binnenkant van een houten slabak inwrijven met een doorgesneden teen knoflook. Niet veel later at zij een salade zoals zij die nog nooit had gegeten. Maar ja, die oom en tante hadden dan ook jaren in Zuid-Frankrijk gewoond. Eenmaal thuis ging er weer Livorno over de sla, een door Duyvis gefabriceerde saus die in de jaren 50 en 60 als lekkernij werd gezien. En in huize Hamersma werd de suikerpot kwistig ter hand genomen om de dressing (hoofdingrediënt: azijn) wat genietbaarder te maken.