In de geschiedenis bezien, komen we pas net kijken met een kleine 160 jaar

Zo simpel als het eruit ziet, zo groot is de kentering van het begrip ‘nieuws’ met de opkomst van de courant in de zestiende en zeventiende eeuw. De verhalen van rondreizende handelaren maken plaats voor meer objectieve en actuele praatjes. De krant rukt op. In periodiek, aantal titels en oplage. Met een explosieve groei aan het einde van de negentiende eeuw, dankzij de in 1848 ingevoerde vrijheid van drukpers. De jaren waarin BN DeStem haar oorsprong vindt.

In de geschiedenis bezien, komen we pas net kijken. Met een kleine 160 jaar historie kunt u zeggen dat de Oosterhoutse gemeentesecretaris M.A. Smeets aan de late kant is met zijn blad ‘voor burger, koopman, fabrikant en landbouwer.’ Samen met de Bredase ondernemer Karel Oukoop besluit hij in 1860 tot het uitgeven van het ‘Weekblad voor Oosterhout en Omstreken’. Bijna tegelijkertijd vestigt Jacques van Poll uit Bergen op Zoom zich als drukker in Roosendaal en geeft een blaadje uit dat ‘Marktkrant’ heet, het latere Brabants Nieuwsblad. Meer dan marktberichten, dienstregelingen van de trein en berichten van de burgerlijke stand staan er niet in. De kranten ontwikkelen, wijzigen van naam, fuseren en groeien uit tot wat BN DeStem nu is.

Bijna 160 jaar. Ik vind het soms moeilijk voor te stellen, hoe die eerste jaren van onze krant eruit hebben gezien. In het tijdperk waarin het eerste idee voor de telefoon ontstaat en Nikola Tesla zijn eerste breingolven krijgt. Als ik in ons archief ronddwaal, vormt zich langzaam een beeld. Van hoe drukkers de krant zetten op oude rolpersen en hoe correspondenten hun verhalen met de eerste telefoons doorbellen naar een typiste. Dat ziet er tegenwoordig wel anders uit. Maar aan de andere kant: de verschijningsvorm van inkt op papier blijft hetzelfde. Tegenwoordig met kleureninkt en in wisselend formaat, maar toch. De essentie blijft hetzelfde. En dat is prachtig in een medialandschap dat zo snel verandert. Ik bedoel: de televisie en de radio moeten die 160 jaar nog maar eens zien te halen…..

Deze week was ik voor overleg op de prachtige redactie van onze –net iets oudere- zusterkrant de Twentsche Courant Tubantia. Hoofdredacteur Martha Riemsma vertelde in haar welkomstwoord ongelooflijk trots te zijn dat zij in haar baan op een stuk cultureel erfgoed van Twente mag passen. Kippenvel bij haar woorden. Hoewel ik het begrip cultureel erfgoed moeilijk te rijmen vind met een medium dat vooral vooruit kijkt, begrijp ik het gevoel waarmee ze het vertelt heel goed. Ik denk dat alle serieuze mediamakers dat hebben. Hiep hiep hoera en lang zal de krant leven.