De Hoeckse Bowling krijgt tweede leven: Vroeger ondergrond voor een strike, straks van bier

De meterslange essenhouten panelen waarop vroeger de ene na de andere strike werd gegooid worden nu door Marcel Reedijk in stukken gezaagd. Voorzichtigheid is geboden, zegt hij. Want de vroegere ondergrond van de Hoeckse Bowling werkt niet echt mee. ,,Het is keihard hout en ik moet heel voorzichtig zijn’’, zegt hij.

Uiteindelijk geeft het hout zich dan toch gewonnen. Vader Chris (77) en zoon Chris junior (17) helpen een handje met sjouwen. Want de bowlingbaan van weleer moet verplaatst worden naar zijn woning, een paar honderd meter verderop. Na een paar uur ligt de bowlingbaan in stukken op de auto. ,,Het wordt de vloer van mijn nieuwe mancave”, zegt Marcel. Hij heeft best een zweetdruppeltje over voor zo’n bijzondere vloer. ,,Het is een stukje nostalgie en herinnering aan vroeger.”

Net als zo velen volgde hij in De Posthoorn dansles en bracht hij er vele uren door met bowlen. Chris senior heeft ook heel wat voetsporen liggen in de Posthoorn, uit detijd dat het nog een café was. Later gingen ze er als gezin ook wel eens een hapje eten. Toen Chris junior werd geboren waren de roemruchte jaren van de Posthoorn en de Hoeckse Bowling allang voorbij. Van een afstandje kijkt hij met interesse toe. ,,Er blijven allicht iets over waar hij misschien iets mee kan”, zegt opa Chris hoopvol. ,,Hij volgt namelijk een opleiding aan het Meubel- en Houtcollege.”

Aan het eind van de dag is de bowlingbaan verdwenen. Binnenkort rollen er geen ballen meer, maar is het een historische ondergrond waarop stoere mannen elkaar sterke verhalen vertellen onder het genot van een biertje.