Het is 2006. Claudia is vijftien jaar. En ineens doen haar benen het niet meer. Als een slappe pop zakt ze ineen op de drassige weilandgrond. Het is middenin de nacht. Claudia wordt opgehaald na een festival met vrienden. Ze ziet de koplampen van haar vaders auto schijnen, tientallen meters verderop. Hij wacht op haar, maar zij komt niet meer vooruit. Het regent. Het is koud. ,,Ik was 15, mobieltjes hadden we toen nog niet. Hoe je dan reageert? Ik had wat gedronken dus kon er de lol nog wel van inzien. Mijn vader niet.” Claudia heeft tranen van het lachen, haar vader huilt van verdriet.