Als ze twee telefoontjes tegelijk krijgt, raakt ze in paniek

‘Mijn baas denkt dat ik ADHD heb’’, begint de 25-jarige Sacha het gesprek. Dan vertelt ze over haar werk als receptioniste in een hotel. ,,Ik werk er met veel plezier. Maar als ik twee telefoontjes tegelijkertijd krijg, raak ik in paniek.’’

Ik herinner me een 6-jarige jongetje dat door zijn moeder uit de luxaflex werd geplukt. En een 8-jarig meisje dat onrustig zat te wiebelen op haar stoel, terwijl ze met haar vlechtjes speelde. Twee typische voorbeelden van ADHD. Tenminste, dat dacht ik. Tot nu toe vind ik Sacha daar niet tussen passen. Ze zit rustig en laat haar blonde krullen én de luxaflex met rust. Even dwalen mijn gedachten af naar een half geverfde huiskamerdeur thuis, een ov-chipkaart in een broodtrommel en een slaapkamer die er regelmatig uitziet als een ontplofte kledingwinkel.

Ik vraag aan Sacha of ze vaak aan dingen begint en niet afmaakt. Of ze veel spullen kwijtraakt. En of ze moeite heeft met opruimen. Ze knikt bevestigend. ,,Mijn studie aan de hogere hotelschool heb ik niet afgemaakt. Mijn omgeving vindt me vergeetachtig. En volgens mijn vriend lijk ik vaak ongeïnteresseerd in zijn verhalen’’, voegt ze er zelf aan toe.

,,Kom je weleens thuis met boodschappen die je niet nodig hebt?’’ Een blik van herkenning op haar gezicht. ,,Ik ga vaker wel dan niet over mijn budget heen.’’

,,Ben je een laatkomer?’’ Aan haar indirecte antwoord leid ik af dat ze er zich voor schaamt. ,,Niet expres.’’

,,Zet je af en toe een koptelefoon op je hoofd om tot rust te komen?’’

Ze kijkt me vragend aan. ,,Bent u waarzegger of zo? Mijn vriend noemt me ‘het meisje met de koptelefoon’.’’

,,Was ik maar waarzegger’’, zeg ik glimlachend. ,,Laat ik zeggen dat ik de laatste jaren de nodige ervaring heb opgedaan op het gebied van ADHD.’’

Ook in het vervolg van het consult kan Sacha zich in veel voorbeelden herkennen: een wankel evenwicht tussen extreem veel energie en dagen lusteloos in bed, sociale isolatie, een chronisch tekort aan eigenwaarde en het opzoeken van grenzen.

Ik leg haar uit dat er zeven vormen van ADHD zijn en verwijs haar naar de GGZ om uit te zoeken welke vorm ze heeft.

Als ik me aan het begin van de avond langs een half-gebarricadeerde voordeur worstel en zie dat een onafgemaakte schoenenkast de oorzaak is, schiet Sacha door mijn hoofd.

,,Ha schat, weer lekker aan het klussen geweest?’’

De namen zijn geanonimiseerd en/of er is toestemming gevraagd aan patiënten.