Truusje liet kinderen vrijwillig uit huis plaatsen: ‘Kon na jaren geweld niet geven wat ze nodig hadden’

,,Nadat hij me voor de eerste keer verkrachtte, lag hij een uur daarna huilend in mijn armen. Omdat hij zo'n spijt had. ‘Als hij het nog een keer doet, ben ik weg’, dacht ik toen met mijn zwangere buik. Maar uiteindelijk heb ik pas na drie jaar, drie maanden en vier dagen mijn spullen durven pakken, en ben bij hem weggegaan”, vertelt Van Zanten (41) uit Beuningen. 

Maar Van Zanten had geen idee waar ze terecht kon. Het ‘ingewikkelde taalgebruik’ van Jeugdzorg hielp haar geen klap verder. Eén ding wist ze zeker: ze wilde haar kinderen niet kwijt. Ze belandde vervolgens in een wirwar van Jeugdzorg, Veilig Thuis, de rechtbank en pleeggezinnen. Een doolhof dat ze andere ouders wil besparen.