Lieke bevalt met hulp van haar zus: ‘Ze sprak me streng toe; je baby wil er nú uit’

Lieke Limpens (35) uit Heerlen is tandarts en trotse moeder van twee dochters. Samen met haar partner Niels (38) kreeg ze drie jaar geleden dochter Loua. In augustus werd dochter Rumi geboren.

Veel mensen vinden het knap dat Limpens en haar vriend er nog een keer voor zijn gegaan: op het moment dat het stel zwanger wordt, is hun oudste dochter namelijk erg ziek: ,,De zwangerschap was een turbulente periode omdat Loua wordt behandeld tegen acute lymfatische leukemie. Maar juist in een tijd waarin we ontdekten dat gezondheid geen gegeven is, gaf de zwangerschap ons veel blijdschap. Het was voor Loua iets positiefs: ze werd grote zus.”

Ondanks de vele bezoeken aan het ziekenhuis in Venlo en het Prinses Maxima Centrum in Utrecht en de onzekerheid en stress over Loua’s toekomst, heeft Limpens een goede zwangerschap. Net als tijdens haar eerste zwangerschap kampt ze weer met hevige misselijkheid, waardoor de groei van de baby achter zou liggen.

Haar zus Sanne is haar verloskundige en houdt haar goed in de gaten. Preventief krijgt Limpens groeiecho’s en daarom pendelt ze tijdens haar zwangerschap heen en weer tussen de verloskundige en de gynaecoloog: ,,Bij 38 weken werd besloten dat ik ingeleid moest worden omdat de drukmeting van de placenta te hoog was en de groei van de baby stagneerde. Ik moest dus in het ziekenhuis bevallen.”

Op de dag dat ze 39 weken zwanger is wordt er in het ziekenhuis een ballon geplaatst om de bevalling op te wekken. Haar zus is dan zelf net voor de derde keer moeder geworden, maar wil er alles aan doen om de bevalling van haar zusje te begeleiden: ,,Ze was thuis haar baby aan het voeden en ik hield haar via WhatsApp op de hoogte. Ze zou komen zodra er wat aan de hand was. Ze was negen maanden lang mijn steun en toeverlaat; ze weet als geen ander in wat voor situatie wij zitten omdat Loua ziek is. Ik kon altijd bij haar terecht als ik me zorgen maakte om mijzelf of de baby. Ook nu de bevalling medisch werd, wilde ik haar aan mijn bed.”

Limpens wordt ‘s ochtends in het ziekenhuis opgenomen en om 14.30 uur ’s middags gaat het ineens erg snel. Gelukkig arriveert haar zus op tijd in de verloskamer: ,,Ik had goede weeën die flink pijnlijk waren, maar het lukte me goed om me af te sluiten voor de buitenwereld. Toen ik volledige ontsluiting had en mijn vliezen werden gebroken, vielen mijn weeën plotseling weg. Achteraf hoorde ik dat in de verloskamer alles werd klaargelegd voor een knip en vacuümpomp. De gynaecoloog van het ziekenhuis stond klaar om in te kunnen grijpen, maar ik kreeg dit helemaal niet mee.”

Haar zus spoort haar aan om te persen: ,,Het blijft speciaal om je zus te zien veranderen in haar rol als verloskundige: ‘Liek, je baby wil er nu uit!’ zei ze streng. En dat lukte: Rumi werd na twee persweeën, zeven minuten na het breken van de vliezen, zonder ingrepen geboren. Ik was zo blij dat ze bij me lag. Haar gewicht was zoals verwacht aan de lage kant, waardoor we ter observatie 24 uur in het ziekenhuis moesten blijven.”

Hoewel ze graag een thuisbevalling had gehad, is ze dankbaar voor haar ziekenhuisbevalling: ,,Je kunt een prachtig bevalplan maken, maar hoe je zwangerschap en bevalling verlopen heb je niet in de hand. De gedachte die mij hielp is het feit dat iedereen in het ziekenhuis het beste voorheeft met jou en je kind: het gezamenlijke doel is een baby gezond op de wereld zetten.”

Haar ouders komen na de geboorte met Loua naar het ziekenhuis: ,,Die blik op haar gezichtje toen ze haar zusje zag was goud waard; ze was en is zo trots. We weten als geen ander dat het leven niet maakbaar is. Het moment dat we met z’n vieren op het bed zaten, vergeet ik nooit meer. Pas als je kind zo ziek wordt dat het leven onzeker is, waardeer je de allerkleinste dingen ineens enorm.”

Op dit moment gaat het naar omstandigheden goed met Loua. Ze wordt nog steeds behandeld en haar babyzusje gaat met haar mee naar het ziekenhuis: ,,We zijn heel gelukkig met onze twee lieve dochters en genieten volop.”