Angela (39) is na vele pogingen nog altijd ongewild kinderloos: ‘Een miskraam is verschrikkelijk’

Het is een grote wens van veel mensen: het krijgen van een kindje. De 39-jarige Groningse Angela ontwikkelde deze wens al op jonge leeftijd. ,,Dat moet op mijn twintigste geweest zijn. Ik had destijds de wens om op mijn dertigste een leuke man, goede baan, een fijn huis én een kindje te hebben. Ik zag het helemaal voor me.”

Maar, lang niet alle wensen komen uit. Zo blijkt ook voor Angela. Ze heeft een huis en een goede baan in de gehandicaptenzorg, maar de partner en een kind ontbreken nog. ,,Ik heb het hier met mijn zus over gehad. Je voelt toch dat de tijd gaat dringen, dus uiteindelijk stelde zij voor om naar de huisarts te gaan om te vragen naar de mogelijkheden. Dat heb ik toen gedaan.”

Angela gaat vol goede moed naar het fertiliteitscentrum. Op deze manier moet het lukken, toch? ,,Ik werd op een wachtlijst gezet. Ik moest anderhalf jaar wachten, maar uiteindelijk was het dan toch mijn beurt. Je moet dagelijks ovulatietesten doen om het geschikte moment te vinden. Als hij positief test, moet je direct naar het ziekenhuis en later wordt er sperma ingespoten. Daarna begint het grote hopen.”

Uiteindelijk doorgaat Angela dit proces zeven keer. Zeven keer reist ze anderhalf uur op en neer met de hoop om zwanger te worden. ,,Maar, zwanger worden lukte via deze weg niet. Je begint dan toch wel aan je lichaam te twijfelen, maar na onderzoeken bleek hier niks mis mee te zijn. Maar die niet-gekoesterde kinderwens had ik nog steeds.”

Wanneer iemand na meerdere mislukte ‘donorpogingen’ nog steeds niet zwanger is, kom je in aanmerking voor IVF. Een zwaar proces. ,,Je moet jezelf eerst een maand met hormonen injecteren. Dat vond ik best eng. Hiervan gaan je eicellen rijpen en zodra ze rijp genoeg zijn, worden ze er uit gehaald. Dit zijn er normaal tussen de zes en zestien. Bij mij minder. In het lab proberen ze die dan te bevruchten.”

Het klinkt misschien simpel, maar dit is het niet. De kans dat een bevruchting lukt is slechts 60%. ,,Bij mij waren er vijf van de zeven bevrucht geraakt. Het beste embryo wordt teruggeplaatst. De rest wordt ingevroren voor later. Ik raakte gelijk de eerste poging zwanger. Ik was zo blij. Maar na enkele weken ging het mis. Ik kreeg veel pijn en krampen. Ik kreeg een miskraam. Het was verschrikkelijk”, vertelt Angela.

Een IVF-behandeling is erg duur. Er worden er drie vergoed. Angela heeft hierna dus nog twee pogingen over. Bij de tweede kreeg ze wederom een miskraam. ,,Daarna wist ik dat het m’n laatste kans was. Ik ging weer het zware proces in. Deze keer gaf mijn lichaam vanwege ouderdom maar twee rijpe eitjes af. Eentje raakte bevrucht en ik werd weer zwanger… Het was mijn allerlaatste strohalm.

Maar, net zoals de eerste twee keer gaat het in de eerste weken mis. ,,Er was weer veel bloed en weeën. Ik heb mijn ouders gebeld en ik besloot in het moment om het vruchtje op te vangen. Geen idee waarom. Maar ja, wat doe je dan? Ik heb het toen in de vriezer gelegd om te bewaren. Ik wilde het niet begraven en heb het uiteindelijk in een doosje in beton laten gieten. Het is een soort monumentje.”

IVF wordt niet meer vergoed en de overgang komt dichterbij: de kans dat Angela nog zwanger zal raken, is nihil. Gelukkig kan ze rekenen op de steun van vrienden en familie. ,,Ik heb ook vriendinnen die op dit moment in hetzelfde traject zitten. Als ze een succesvolle zwangerschap hebben, ben ik natuurlijk blij voor ze. Tegelijkertijd is het heel dubbel. Ik had het mezelf ook zo gegund…”

Wat Angela aan anderen mee wil geven is dat zwanger raken geen vanzelfsprekendheid is. ,,Er wordt door veel mensen gedacht dat het met IVF of een donor een eitje is. Dit is echt helemaal niet zo. Het traject is zwaar en zelfs dan kan je, zoals ik die zeven inseminaties en acht embryo-terugplaatsingen heb gehad, zonder kindje eindigen. Erover praten is nog best een taboe en ik hoop dit te doorbreken.”

Dit artikel kwam tot stand in samenwerking met The Best Social Media.