‘Station Etten-Leur? Vergane glorie'

Hij bezocht en fotografeerde álle treinstations van Nederland. Maar zo lelijk als dat van Etten-Leur? Nee. ,,Armoedig. Alleen dat van Den Helder-Zuid is erger."

Het kost de rechtenstudent uit Drachten weinig moeite om eerlijk en openhartig te zijn. ,,Ik ben autistisch, tegen asperger aan. Vijf jaar geleden ben ik hier ook een keer uitgestapt. Niet omdat ik er zo graag wilde, maar omdat ik mij nu eenmaal had voorgenomen álle stations van Nederland te fotograferen. Dus Etten-Leur was verplichte kost. Gelukkig scheen de zon."

Meer dan drieduizend foto's maakte de Fries inmiddels. De jongeling mag zich inmiddels een kenner noemen. Heeft werkelijk ie-de-re kilometer Nederlands spoor gehad. In beide richtingen. Met alle mogelijke types trein, want zo hoort dat bij zijn grondige onderzoek van het spoornet. Hij bezocht 272 NS-stations, groot of klein. En dus ook dat van Etten-Leur waar dagelijks een slordige  3.500 mensen in- of uitstappen.

Het station is een standaard Douma-model uit 1965, genoemd naar de ontwerper Cees Douma. Er staan er nog wel meer van in dit land. Travaille: ,,In Schagen bijvoorbeeld. Maar nergens zo lelijk als hier, hoewel ook Breda Prinsenbeek niet echt fraai is. Andere stations in West-Brabant zijn veel beter uitgerust en onderhouden. Gilze-Rijen bijvoorbeeld. Maar ook Oudenbosch, Zevenbergen  en Roosendaal, dat zijn parels van de omgeving. Hier in Etten-Leur is het verwaarloosd, rommelig, totaal niet uitnodigend."

Het doet Travaille goed te horen dat er ambitieuze plannen zijn om het plein, omliggende panden en delen van het station eens lekker voor wat miljoenen op te frissen. ,,Misschien dat ze vreemde reizigers dan toch eens kunnen verleiden om uit te stappen."

Station Etten-Leur, zo zegt hij onomwonden, is nu nog een noodzakelijk kwaad voor de NS-klant die verder richting zuiden of de Zeeuwse kust moet. Weinig te krijgen, niks te beleven. ,,Een plaaggeest voor liefhebbers zoals ik. Onlangs moest ik in Vlissingen zijn. Dat kan niet zonder Etten-Leur. In de omgeving is het al niks. Of je nou vanuit Roosendaal of vanuit Breda nadert. Overal dozen langs het spoor. Lelijke gebouwen, nergens mooie vergezichten. Dat is Etten-Leur."