Ik maai er met een kleinere maaier dan normaal, om het wild een laatste kans te geven alsnog te vluchten
René Vermunt
Nadat de eerste snede binnen is - dit is het eerste gras dat geoogst wordt in het voorjaar, vaak ook het beste gras - maak ik me op voor het winnen van hooi uit het natuurgebied. In dit gebied, grenzend aan de boerderij, wordt niet bemest en geen gebruikgemaakt van gewasbestrijdingsmiddelen. Extensief, ecologisch beheer, zoals dat heet. In verband met probleemonkruid, zoals ridderzuring en akkerdistel, mag ik er eerder maaien, zodat dit onkruid zich niet kan vermeerderen. Zo krijgen de planten geen kans om zaad te vormen.
Om het wild te behoeden voor de maaimachine, loop ik daags voor het maaien door de weilanden. Ik plaats er stokken met rood-wit lint. Hierdoor voelt het wild, onder andere vogels en reeën, zich er niet meer thuis en vertrekt. Op de dag van maaien haal ik de stokken weer weg. Ik maai er met een kleinere maaier dan normaal, om het wild een laatste kans te geven alsnog te vluchten. En ik maai het weiland van binnen naar buiten, zodat het wild naar 'de buurman' wordt gedreven.
Vervolgens vindt er een jaarlijks terugkerend schouwspel plaats. Als eerste meldt zich een grote buizerd, een uurtje later een ooievaar. Vervolgens zie ik een paar zilverreigers landen en nóg een ooievaar. Het lijkt erop dat de snackbar is geopend! Muizen en kikkers, nu veel beter zichtbaar, zijn het slachtoffer. Net voor de maaier vlucht nog een fazant weg, al fladderend: 'kok-ok-ok!'
Als na dat vele werk al dat hooi eindelijk droog binnen lag, was de voldoening groot
René Vermunt
Om goed hooi te maken, moet het gras een dag of vijf drogen op het land, waarbij het gras regelmatig gekeerd of geschud moet worden. Tijdens het schudden melden diezelfde dieren zich weer.
Tijdens de vele uren die je zo doorbrengt op de trekker in zo'n gebied, dwalen de gedachten soms af naar de verhalen van opa. Over hoe hij van gras, mooi hooi maakte. Handwerk, veel handwerk en een groter weerrisico. Maar ook vooral gezellig, met vele knechten en familie. Het gras werd in die jaren zelfs op ruiters - een soort driepoot - gezet om het droogproces te versnellen. En als het dan droog was, hooi op de wagen en naar de boerderij, op de hooizolder op. Als na dat vele werk al dat hooi eindelijk droog binnen lag, was de voldoening groot. En ging het slapen daarna heerlijk.
Wakker worden al net zo: kloffie aan en naar de koeien. Eerst even langs het hooi, want wat ruikt dat lekker! Heerlijk, het hooi is binnen.
René Vermunt
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.
