Dsjokkies 40 jaar: 'We zaten vol gekkigheid'

Optredens in het buitenland, 25 jaar het Muzebal en nu ook een eigen boek en de nieuwe cd Effe Uitblaoze. Boek en cd zijn al op voorintekening uitverkocht, terwijl alles nog gedrukt moet worden. 'Iedereen wilde het hebben.' De Dsjokkies hebben in veertig jaar veel meegemaakt. De geboren Etten-Leurenaar Ger van den Kerkhof, nu woonachtig in Roosendaal, weet er alles van. Hij zit al sinds het begin bij het muzikale gezelschap uit Etten-Leur.



"Ik ben op mijn 23e bij De Dsjokkies gekomen. Frans Bartels en Kees Rommens waren op zoek naar leden. Ik speelde van jongs af aan klarinet. Het leek me wel wat", legt hij uit. Diverse leden volgden. Al waren het niet allemaal blijvertjes. "We waren heel blij dat Theo en Cor Wouters in Etten-Leur kwamen wonen. Zij zijn zeer muzikaal en sloten zich bij ons aan. Na de eerste carnaval schoten we omhoog."



Van den Kerkhof wijst op de 25 muzebals die de Dsjokkies samen met de Nobelaer hebben georganiseerd. Ieder jaar werd er een thema bedacht zoals Mi Amigo, Viva l'Ópera, HoeZEE 'tis Carnaval...... Daarnaast heeft de band een album uitgebracht bij het 5-jarige bestaan en een cd in 1991. Dit jaar verschijnt een cd met nieuwe opnames.



De Dsjokkies worden vaak een blaaskapel genoemd. Onterecht volgens Van de Kerkhof. "We zijn een theatermuziekgezelschap. We spelen namelijk alles uit ons hoofd. Er komt geen notenbalk aan te pas." Volgens Van den Kerkhof zaten de optredens vol gekkigheid. "We sprongen, dansten en lagen op de grond. Dat was onze kracht, interactie met het publiek. Nu zijn we gemiddeld 65 jaar en moeten we het meer van onze muziek hebben", verklaart hij lachend.



Hij heeft mooie herinneringen aan De Dsjokkies. Zo hebben ze verre reizen met elkaar gemaakt. "Ton van Gils, een van onze leden, had een internationaal bedrijf. Hij had zakenrelaties over de hele wereld. In 1983 regelde hij dat we met De Dsjokkies naar het EK schaatsen in Oslo gingen. Tegenwoordig zijn er talloze blaaskapellen op deze evenementen, maar wij waren toen de eerste.



Het was de bedoeling dat we er twee dagen bij zouden zijn. Helaas misten we in Frederikshaven de boot waardoor we alleen zondag konden spelen." Gelukkig gaf schaatser Kees Verkerk de tip om voor het stadhuis in Oslo te spelen, daar werd een receptie gehouden. De Dsjokkies bleven niet onopgemerkt. Ze werden uitgenodigd voor het feest.



Na dit uitje kregen de muzikanten de smaak te pakken. Reizen naar de Verenigde Staten, Griekenland en Thailand volgden. Als De Dsjokkies op reis gaan doen ze dit geheel in stijl.



"We reizen altijd in ons uniform", zegt Van den Kerkhof terwijl hij naar zijn gele Dsjokkies shirt wijst. De Dsjokkies zijn belangrijk voor Van den Kerkhof. "Het is een deel van mijn leven. We zijn één grote familie. Met Pinksteren gaan we met zijn allen naar een camping. Ook onze vrouwen, kinderen en kleinkinderen gaan mee."



Al treden ze niet vaak meer op, afspreken doen de mannen nog iedere donderdag in café De Burgemeester. Wat de Dsjokkies dan doen op die bijeenkomst? Vooral ouwehoeren en borrelen. "Om één uur 's nachts hebben we alle wereldproblemen opgelost en 's ochtends bestaan ze weer."