Dit is de man die bepaalt hoe jouw voorpagina er uitziet

Rolf Finders heeft die dag avonddienst. Hij is chef uit en deelt het nieuws in de krant in. De rennende Chris Froome heeft inmiddels een prominente plek op de voorpagina veroverd. Het is bijna 23.00 uur en de krant is zo goed als verzendklaar. Totdat plots een berichtje binnenkomt over een aanslag in Nice. Met doden. ,,Dan weet je: dit is groot nieuws”, zegt Finders. ,,Froome moet van de voorpagina. Nu meteen.”

Eén probleem: de deadline. Die komt met de minuut dichterbij. Finders voelt de hete adem van de drukkerij in zijn nek. Weet dat de krant aanpassen op dit tijdstip voor problemen zorgt in Best. BN DeStem is de eerste krant die daar wordt gedrukt. Gevolgd door het Brabants Dagblad en Eindhovens Dagblad. 

Later aanleveren kan simpelweg niet. Dan brengt hij drie kranten in de problemen. Finders overlegt met toenmalig hoofdredacteur Hille van der Kaa. Conclusie: de krant versturen.

Als chef uit bepaalt de 54-jarige Bredanaar het ritme van de krant. Dat kunstje heeft hij al vroeg onder de knie. Tijdens zijn middelbare schooltijd draait hij als discjockey plaatjes op feestjes. Samen met zijn broer runt hij een drive-in discotheek met de ronkende naam The Magnificent Seven, naar een nummer van de Britse punkband The Clash. Van achter zijn draaitafel bepaalt hij het ritme van de avond. 

En nu draait hij aan de knoppen van de krant. Als in de ochtend de redactiechefs met de verslaggevers aan tafel kruipen, bepalen welke onderwerpen interessant zijn voor de krant, bekijkt Finders ’s middags het aanbod. ,,Het is net Lingo”, zegt hij. ,,Je hebt een heel grote ballenbak en je gaat op zoek naar de gouden ballen. Die verhalen krijgen een prominente plek in de krant. Zoals een schietpartij in onze regio. Dat haalt de voorpagina. Of de eerste pagina van het regiokatern.”

Niet alleen de onderwerpen. Ook over het beeldmateriaal heeft Finders het laatste woord. Zoals dit voorjaar tijdens het schietincident in een tram op het 24 Oktoberplein in de Utrechtse wijk Kanaleneiland. Er vallen die ochtend drie doden, vijf gewonden. Kort na de aanslag komen de foto’s op de redactie binnen. ,,Dan zie je twee tramstellen, met daartussen benen die onder een laken vandaan komen.”

Het aanbod aan beeldmateriaal is groot. Keuze te over. Finders besluit een foto te publiceren die van grotere afstand is genomen, met minder details.

Dat blijkt achteraf het juiste besluit, want zelfs met die meer ingetogen foto hebben sommige lezers moeite, zo blijkt uit de reacties. Het werk op de redactie is intensief. Zeker in de avonduren, als de deadline nadert. ,,Je bent constant knopen aan het doorhakken. Over koppen die net de lading niet dekken. Of een ongelukkig gekozen foto op een pagina. Zoals laatst, met een lachende foto van gedeputeerde Christophe van der Maat bij een verkeersongeluk. Geplaatst omdat we geen neutrale kijkende Van der Maat in ons archief hadden. Achteraf heel ongelukkig.”

Als Finders ruim na middernacht naar huis rijdt, heeft hij altijd even nodig om af te schalen. Bij te komen. De hectiek van de avond te laten bezinken. ,,Als er heftige onderwerpen in de krant staan, zoals een steekpartij of ongeluk, dan maakt dat indruk. Zeker als je de beelden hebt gezien. Dat doet wat met je. Met als gevolg dat ik minstens een uur thuis op de bank blijf zitten en pas laat mijn bed in kruip. Eerder kan ik toch niet slapen. Het verwerken kost gewoon even tijd.”