Bergse lezers herkennen zijn stijl uit duizenden: Jan van de Kasteele schrijft al 40 jaar staccato
achter de schermenKorte zinnen. Met veel punten. Geen woord te veel. Telegramstijl. Dat is de schrijfstijl van Jan van de Kasteele (65). Lezers van de Bergse editie van BN DeStem zullen zijn artikelen, zonder zijn naam te lezen, er zo uit weten te pikken.
Delen per e-mail
Hij is zich er bewust van, maar hij doet het echt niet expres. ,,Mijn schrijfstijl is uniek. Ik weet niet hoe het ontstaan is. Gaandeweg ben ik me bewust geworden van hoe bijzonder het is dat ik zo kort formuleer. In het verleden vond ik het goed dat eindredacteuren mijn korte zinnen aaneenregen, nu zeg ik dat het mijn stijlkenmerk is. En daar moeten mensen vanaf blijven.”
Mijn schrijfstijl is uniek. Ik weet niet hoe het ontstaan is
‘Jij maken?’ en ‘Jij doen?’; collega’s van Van de Kasteele zijn niet onbekend met zijn mailtjes en appjes waarin geen woord te veel wordt gebruikt. ,,Het begon als geintje, maar omdat mensen erop reageerden, ben ik het gaan cultiveren. Dat kort schrijven doe ik al heel mijn leven."
,,Eind jaren 90 wisselde ik van baan. Toen hadden we de gewoonte afscheidspagina’s te maken waarvoor collega’s stukjes schreven. Blijkbaar schreef ik toen ook al zo, want er stond ‘Ik. Ga. Nu. Naar.’ op. Het viel toen al op. Ik doe het niet om bijzonder te zijn, het komt gewoon zo uit mijn hoofd. Als ik lange zinnen schrijf, is dat omdat ik niet goed uit mijn woorden kom. Mijn verhalen komen er het beste uit als de zinnen staccato gaan.”
Bergen op Zoom als rode draad
Bergenaren zijn enorm betrokken bij hun stad
Veertig jaar geleden kwam hij als leerling journalist bij de krant. Maar over vroeger wil hij het niet te veel hebben. ‘Opa vertelt’ ziet hij niet zitten. In zijn decennia bij de krant heeft hij elke mogelijke redactie en functie bekleed. Van Oudenbosch tot Steenbergen en Nieuw-Vossemeer en van Oud Gastel tot Fijnaart en Willemstad. Ze passeerden allemaal de revue.
De rode draad in zijn carrière is Bergen op Zoom, waar hij geboren en getogen is. ,,Ik koester, zoals veel Bergenaren, een haat-liefdeverhouding met deze fraaie stad. De stad die aan de ene kant geen kwaad kan doen, maar het aan de andere kant ook beter zou kunnen doen. Dat is het mooie van hier verslaggever zijn: Bergenaren zijn enorm betrokken bij hun stad.”
Die betrokkenheid is ook bij de krant zichtbaar. ,,Ze willen laten zien dat dingen niet goed gaan, omdat ze zo van de stad houden. In Roosendaal heb je dat niet. Gaat er hier een straatsteen uit, dan heeft iedereen er een mening over. In Roosendaal merken de inwoners dat niet eens. Als er in Bergen op Zoom iets gebeurt, raakt dat mensen. Dat is de krachtige rol die we als krant kunnen vervullen."
,,Ik ken veel mensen en veel mensen kennen mij. Dat is waardevol. Ik hoor veel dat mensen me vertrouwen omdat ze me kennen. Dan vertellen ze meer. Als je een onbekende spreekt, zeg je alleen het hoognodige. Je bouwt in al die jaren echt iets op met mensen.”
Al 40 jaar verslaggever
7 januari 1980 liep hij de redactie binnen, om er vervolgens nooit meer -verhuizingen van het kantoor daargelaten- weg te gaan. ,,Ik had geen dromen, want ik ben geen dromer. Ik dacht dat ik dit een paar jaar zou doen en dan verder zou kijken. Ik ben gebleven omdat dit oneindig leuk is. Ik leer elke dag iets bij. Als verslaggever weet je van heel veel dingen een klein beetje.”
Ik ben gebleven omdat dit oneindig leuk is
De afwisseling van zijn werk als verslaggever is de reden dat hij zijn werk na 40 jaar nog steeds leuk vindt. ,,Je weet van tevoren nooit hoe je dag eruitziet. Als journalist kom ik op plekken waar ik als Jan van de Kasteele nooit zou komen en ik spreek mensen die normaal gesproken niet op mijn pad zouden komen. Dat maakt je als mens rijker.”
Pensioen
Hij geniet zo van zijn werk, dat hij vreselijk tegen zijn pensioen op ziet. Dat gaat in 2021 gebeuren. ,,Ik vermaak me zo, vind het echt leuk wat ik doe. Het is krom dat je daarmee moet stoppen omdat je een bepaalde leeftijd hebt bereikt. Ik ben dit jaar hoofdredacteur van De Waterschans geworden, een tijdschrift dat vier keer per jaar verschijnt. Daar heb ik veel zin in. Ik ga me wel vermaken.”
Meer lezen over hoe onze journalisten werken?
Zij deed verslag vanaf de spoedeisende hulp: ‘Daar besef je pas wat werken is’
Coen schrijft álles over Roosendaal: ‘Ze horen gelijk dat ik uit Bergen op Zoom kom’
Peter de Brie doet verslag van de gemeente Woensdrecht: ‘Woensdrecht saai? Nee het is veel meer dan veldrijden en vliegtuigen’
Deze zomer was het eens géén komkommertijd: ‘Corona is altijd actueel’
Verslaggever Nico Schapendonk: ‘Politiek is leuker om te volgen dan welke soap dan ook’
Hoe Annelies omgaat met het verdriet van een ander: ‘Als journalist heb ik het soms best even moeilijk’
Hoe John Bas zijn columns schrijft: ‘Sommigen vinden me brutaal, grof gebekt’
Majda krijgt betaald om uit eten te gaan voor een recensie: zo gaat ze te werk
Dit maak je mee als misdaadverslaggever: een brief uit de bajes, martelkamers, ripdeals
Hij brengt jou iedere dag het nieuws uit de gemeente Oosterhout: ‘Ik ken het gebied goed’
Gratis onbeperkt toegang tot Showbytes? Dat kan!
Log in of maak een account aan en mis niks meer van de sterren.Lees Meer
-
Achter de Schermen Lezers steunen krantenbezorgers: “Stroopwafels aan de deur als blijk van waardering”
In Nederland staan elke dag 6000 bezorgers bij het krieken van de dag op om de kranten van DPG Media te bezorgen bij de abonnees. Dat klepperen van de brievenbus is in het dagelijks leven voor veel mensen een vaste waarde en een belangrijk onderdeel van hun ochtendritueel. Opstaan, douchen, ontbijten, mét een verse krant. Zo zijn we dat gewend. Nu het coronavirus Nederland heeft lamgelegd, is de rol van de krantenbezorger nóg belangrijker geworden. De krant is voor veel abonnees een anker, een houvast. En alle zeilen worden bijgezet om die ‘huisvriend’ te blijven bezorgen. -
achter de schermen De belangrijkste info over corona is voor iedereen beschikbaar
Beste lezer, -
van de hoofdredactie Zeker sinds corona in ons leven is gekomen, is het offensief richting media toegenomen
Indringers in het pand, spandoeken voor het kantoor en een boze massa bij de drukkerij. Zomaar wat voorbeelden waar media dit jaar mee te maken hebben gehad. Gewoon omdat mensen het niet eens waren met de berichtgeving. -
Even voorstellen Polderman Wim mist de reuring in het dorp: ‘Ik ben een man van de evenementen’
OUD GASTEL - Geen dorpsquiz, geen carnaval, zelfs geen braderie. Laat staan een triatlon. Normaal gaat er geen weekend voorbij of in Gastel is wel iets te doen. Polderman Wim van den Broek (56) mist de reuring. De gesprekken met de mensen op straat. ,,Dat is de charme van het vak en dat mis je wanneer alles telefonisch moet.” -
van de hoofdredactie We moeten realiseren wat een impact onze berichtgeving heeft
Ruim anderhalve week geleden overlijdt een fietsster bij een tragisch ongeval in Etten-Leur. Dat melden we kort na het ongeval op onze website en een dag later in de krant. Bij een dergelijk ongeluk blijft het daar in de regel bij. Vanwege de enorme impact op nabestaanden en getuigen neemt een wijkagent dit keer initiatief om met getuigen - omwonenden en passanten - in gesprek te gaan.
-
Over ons Karlijn van Houwelingen, correspondent in de VS: ‘Hectisch, soms zwaar, maar altijd boeiend’
Karlijn van Houwelingen (32) is correspondent van het AD en de zeven regionale kranten in de Verenigde Staten. Bijna dagelijks brengt ze nieuws en achtergronden vanuit een politiek verscheurd land in hectische tijden. ,,Ik heb altijd de lezer in mijn achterhoofd: wat zou die willen en moeten weten van wat zich hier afspeelt?” -
van de hoofdredactie Onze onmisbare schakels in de ochtend: ‘130 mensen blij maken in de ochtend, leuk toch!’
Zij werken als wij slapen. Zonder hen kunnen wij verhalen en foto's maken zoveel we willen, maar ziet u het resultaat niet terug aan uw ontbijttafel. Onze bezorgers zijn degenen die voor dag en dauw zorgen dat de krant bij u op de deurmat ploft. -
van de hoofdredactie Positief kijken
Elke zaterdag ligt er in onze krant een mooie foto over twee pagina’s. Prachtige platen gemaakt door fotografen van Pix4Profs, het fotoburo waarvan wij een groot deel van onze foto’s betrekken.