Fatale principes? Voorkom de #donordip!

Hij is wel blij, vertelt hij, maar hij is ook bezorgd. Bezorgd vanwege alle mensen die nu zo luidkeels tegen zijn. Deze mensen hebben het over het recht op zelfbeschikking. Blijf van mijn Lijf, roepen ze. Ze voelen zich aangerand door de nieuwe wet. Alsof D66-kartrekker Pia Dijkstra en haar medestanders zich persoonlijk aan hun binnenkant willen vergrijpen, er hun voordeel mee willen doen.

Er zijn zelfs mensen die orgaandonor waren, maar die zich nu vanwege het principe van de zelfbeschikking uit laten schrijven. Ik probeer dit tot mij door te laten dringen. Ze wilden dus tot deze week hun nieren, hun longen of hun lever voor een ander geven na hun dood. 

Ze wilden levens redden, met organen waar ze zelf helemaal niets  meer aan hebben. Maar omdat ze het niet eens zijn met de manier waarop de regering precies datzelfde nastreeft, willen ze dat nu ineens toch niet.

Het principe van de zelfbeschikking wordt zo een fataal principe. Het is deze tegenstanders meer waard dan het leven van Joost of Cindy de nierpatiënt. Tot het ingaan van de nieuwe wet in 2020, zou dit kunnen leiden tot een dip van twee jaar in het toch al niet riante aanbod van donororganen. 

Twee jaar…. Zo lang heeft een aantal mensen op de transplantatiewachtlijst niet eens.  Iets om over na te denken, tijdens het discussiëren. 

 Bent u, net als ik, zo iemand die altijd al donor had willen zijn maar bij wie het er nooit van gekomen is? Laten we het verschil maken. Zodra deze column af is, laat ik me registeren. Om een donordip te voorkomen. 

Doet u mee? Voor Joost, voor Cindy, en voor al die andere mensen van wie het leven zonder orgaandonatie aan een zijden draadje hangt.