Toen ik ervan hoorde, sloeg mijn fantasie gelijk op hol. Want dit leek – ik was niet de enige die het constateerde – op een omgekeerde Holle Bolle Gijs. Een praatapparaat dat geen papier inslikt, maar juist uitbraakt. Misschien konden we, nu we toch bezig waren, ook een klein kaboutertje er bovenop zetten. Zo’n wijzend ettertje met een schelle stem: ,,Bankier hier! Hallo... hállo! Bankier hier!”