Het gaat beter met Italië, waardoor de vrouwen het juist zwaarder gaan krijgen

‘Luca, zal ik je even een schone luier omdoen?’ Met zijn grote groene ogen kijkt hij me aan. ‘Nee, mama’, zegt hij in het voorbijgaan, mij verder negerend. Alles wat papa prima kan – mijn oudste zoon helpen bij het huiswerk maken, de jongste in bad doen of zelfs een glaasje water halen – dat moet mama doen.

Maar mama heeft het druk. Haar kantoor is gesloten, haar werk doet ze vanuit huis. De vele (nu tele-)conferenties coördineert ze aan de keukentafel. Ik werk, aan de andere kant van het huis, vanuit mijn eigen kamer. De kinderen pendelen heen en weer, al hebben ze de neiging om vooral in de keuken te vertoeven. Hoewel ik mijn uiterste best doe mijn steentje bij te dragen aan zowel het huishouden als het opvangen van kinderen, komt het meeste werk uiteindelijk toch op mijn vrouw neer.

Mea Culpa, ik weet het. Zij is niet de enige, maar het is niet de schuld van de mannen, schrijven advocate Andrea Catizone en journaliste Antonella Madeo in een open brief aan de minister van onderwijs.