Fransen hamsteren kaas en wijn: ‘We mogen dan op de Titanic zitten: het orkest speelt gewoon door’

Gisteren heb ik hout gezaagd in de tuin. Flinke blokken voor de haard. En ik heb wat met hond gespeeld. Tijd zat. Buren heb ik niet gezien. Mijn vrouw is het levende epicentrum van mijn huidige bestaan.

Vanochtend zat ik voor de televisie. Ik keek hoe BFM en LCI, de nieuwszenders hier, verslag deden van de gemeenteraadsverkiezingen. Want ik heb besloten om zelf niet de stembureaus in te gaan, om als journalist kiezers te interviewen. Uit voorzorg, ja.

Iedereen adviseert iedereen om binnen te blijven en om sociale contacten te mijden.

Houd afstand!, zegt de regering. Kinderen brengen het virus over!, is de boodschap.

Dan lijkt het mij vragen om problemen als je een klaslokaal binnenloopt dat is ingericht als stemlokaal, waar vrijdag nog vrolijke kleuters met snottebellen speelden. En daar staat dan een menigte onbekenden die ongetwijfeld alle treurige Franse hygiënische gewoonten in ere houden. Bijna de helft van de senioren gaat hier niet eens dagelijks onder de douche!

Ik probeer mijn leven aan te passen aan de roerige tijden van het coronavirus. Dat betekent niet dat ik me als een monnik gedraag, maar ik pas wel op.

Dat begon eigenlijk eind vorige week.