Bij elk nieuw bloedbad in VS stijgt verkoop kogelwerende rugzakken

Toen een agent de deur van een klaslokaal op de bovenverdieping van de Marjory Stoneman Douglas-school in Parkland intrapte om leerlingen te evacueren, viel hem op dat een jongen een kogelwerend vest droeg.

Hoe hij daaraan kwam, midden in de chaos na de moordpartij door een 19-jarige ex-leerling met een semiautomatisch geweer? Hij nam het mee naar school op verzoek van zijn vader, een politieman, legde de jongen uit volgens een medeleerling, die het verhaal aan The Washington Post vertelde.

De angst voor schietpartijen is in de VS zo groot, dat sommige ouders hun kinderen niet meer onbeschermd naar school durven sturen. Drie van de dodelijkste schietpartijen in de moderne Amerikaanse geschiedenis vonden plaats in de laatste vijf maanden, in de eerste zeven weken van 2018 vielen al acht keer gewonden of doden bij vuurwapengeweld op scholen.

Er is een complete industrie rond beschermend materiaal ontstaan, bovenop extreme maatregelen die scholen nemen. Metaaldectectoren bij de ingang zijn geen uitzondering, Amerikaanse kinderen zijn gewend aan lockdown drills, waarbij ze oefenen wat ze moeten doen als een bewapende aanvaller binnendringt. Soms wordt zo'n situatie levensecht nagespeeld, inclusief nepbloed. Sommige scholen installeren kogelwerende schoolborden die dienst kunnen doen als schild.

Vorig jaar bood een privéschool in Miami, niet ver van Parkland, ouders de mogelijkheid kogelwerende platen aan te schaffen voor in de rugzak van hun kinderen. ,,Je ziet er niets van, kinderen hoeven niet te weten wat er in de rugzak zit. Je kunt ze simpelweg leren dat ze hun tas tussen zichzelf en de bad guy moeten houden", zegt Joe Curran, producent van kogelwerende rugzakken in Massachusetts.

Goede noodprocedures maken het echte verschil, zegt Trump (geen familie van de president). Maar hij begrijpt wel waarom ouders toch geld uitgeven aan beschermende rugzakken - bij Joe Curran verkrijgbaar vanaf 210 dollar (zo'n 170 euro) per stuk. ,,Ze grijpen elke strohalm, zijn wanhopig. Onze samenleving is extreem gefrustreerd over het feit dat dit soort dingen blijft gebeuren."

Na elk bloedbad volgt hetzelfde ritueel: de schok, de condoleances, de woede van voorstanders van strengere wapenwetten, het fatalisme van de tegenstanders, die stellen dat niet het wapen, maar geestelijke gezondheid het probleem is, het Congres dat onder druk van de wapenlobby op zijn handen blijft zitten, ook al wijzen alle internationale statistieken erop dat in de VS zo veel vuurwapendoden vallen doordat wapens zo makkelijk voorhanden zijn.

Zelfs na de moord op twintig kinderen van 6 en 7 jaar oud op basisschool Sandy Hook in 2012, toen president Obama met betraande gezicht de natie toesprak, lukte het niet de wapenwet aan te scherpen.

Het recht op vrij wapenbezit blijkt voor genoeg Amerikanen belangrijker dan het voorkomen van bloedbaden.

Een echte oplossing is zijn kogelwerende rugzak ook niet, erkent Joe Curran. De schutter in Parkland had een - legaal aangeschaft - semiautomatisch AR-15-geweer. Daar is de tas niet tegen bestand.

Toch gaan de kinderen van Curran 's ochtends nog altijd met kogelwerende rugzak de deur uit, nu naar de universiteit. ,,Zorgen maak ik me nog steeds. Maar zie het als een extra instrument dat kan helpen om jezelf te beschermen. Zoals een brandblusser of een rookmelder."