Rotterdamse stadsdichter vond geen spoken in Achtmaal, en schreef dat op

In groepjes van acht à tien personen leren ze over de verhalen die aan de Oude Buisse Heide kleven en over het leven en werk van het echtpaar Roland Holst. 

Aangekomen bij het theehuis waar de dichteres Henriëtte Roland Holst zich de thee liet serveren - want het mocht dan een vooraanstaand socialiste zijn, ze leefde wel op stand - worden ze opgewacht door Dean Bowen, stadsdichter van Rotterdam. Hij logeerde vorig jaar op initiatief van het Prins Bernhard Cultuurfonds en stichting Tilt een week op het landgoed. 

Deze zondag komt hij er terug om zijn poëziebundel ‘Ik vond geen spoken in Achtmaal’ te presenteren. In het theehuis, met achter zich de heide, draagt hij voor uit zijn werk. Wanneer de tweede groep verder loopt, is er even tijd voor thee. 

,,De stille en donkere momenten die ik ken, zijn nog steeds zó vol. Met voorbij razend verkeer, straatverlichting en noem maar op. Hier kan het écht stil zijn”, vertelt hij over het contrast tussen stad en landgoed. 

Een ander wezenlijk verschil tussen en centrum Rotterdam en het buitengebied van Achtmaal, ervoer de poëet op zijn eerste avond. ,,Ik had geen boodschappen gedaan en niks te eten bij me. Dus ik pak de telefoon en denk even iets te bestellen. Ik vond één pizzeria die hier zou kunnen bezorgen. Na tweeënhalf uur wachten kwam er een telefoontje. Ik kon mijn geld terugkrijgen, ze kregen het niet gevonden. Ik heb die avond een reep chocolade gegeten die bij mijn aankomst voor me klaar lag.” 

Had Erik-Jaap en Sonja Vos uit Klein Zundert maar gebeld. Ze hadden vast even een boterham willen komen brengen. Na afloop van de rondleiding kopen ze een exemplaar van Deans dichtbundel. ,,We fietsen vaak door dit gebied”, zegt Sonja. ,,Maar als je wandelt zie je toch nog net iets meer.” 

Ondanks dat ze het gebied kennen, hebben ze veel nieuwe wetenswaardigheden opgedaan. ,,Dat het een bekende dichteres was, wist ik”, zegt Erik-Jaap. ,,Maar dat ze zó politiek betrokken was, wist ik nog niet.”