Piepkleine lichtpuntjes tussen alle grimmige berichten

Sinds Nataliia de oorlog in haar land ontvluchtte, staat ze constant in contact met het thuisfront. Haar telefoon is nooit ver weg, een groot deel van de dag wisselt ze nieuws uit met familie, collega’s en vrienden. Met haar zus bijvoorbeeld, die Izium net op tijd verliet, voor de raketten haar huis verwoestten. Met haar ouders, die op hun oude dag al twee keer moesten verkassen naar een veiliger gebied. Met haar oude buurvrouw in Charkov, die weigert haar appartement te verlaten, tot wanhoop van haar zoons in Kiev. En natuurlijk met haar man, die meerdere keren per dag belt met zijn vrouw en kinderen.