Moslimfamilies hechten er vaker aan hun dierbaren in ‘thuisstad’ Breda te begraven

De islamitische begraafakker, zoals Boulakjar het noemt, ligt op een mooie en intieme plek, vol weelderige bloemen. Er staan grafstenen met sierlijke Arabische namen en teksten. Wat achteraf gelegen, maar dat is niet hinderlijk, zegt Boulakjar. 

Het raadslid is blij met Zuylen, die bijna vijftien jaar geleden de islamitische begraafplek beschikbaar stelde. Maar de tijden zijn wel veranderd, zegt hij. De belangstelling om hier begraven te worden groeit. 

Zeker nu coronacrisis repatriëring naar landen als Turkije en Marokko lastig maakt. Komt bij dat volgens de principes van de Islam snel begraven, liefst binnen twaalf uur, noodzakelijk is.

Boulakjar ziet een verschuiving: ,,In moslimfamilies komt het nu eerder ter sprake: wil je in Nederland, wil je in Breda begraven worden? Het is vaak de derde generatie die die vraag opwerpt. Er is meer bewustwording, meer hechting.” 

In je eigen stad begraven worden, wordt steeds vaker gezien als vanzelfsprekend, zegt hij. ,,Je kan het ook zien als ultieme vorm van integratie. Een soort sluitstuk.”  

Dan mag Zuylen een ‘prachtige’ plek bieden, er moet volgens Boulakjar wel nog het nodige gebeuren: ,,Om aan de voorwaarden van de Islam te voldoen. De begraafakker moet nog een upgrade krijgen, bijvoorbeeld met een routebewijzering. Maar het belangrijkste is het eeuwig grafrecht. Hopelijk kan Zuylen straks een volwaardige islamitische begraafplaats worden.” 

Hij ziet moslimfamilies nu vaak uitwijken naar Almere, waar al een begraafplaats met eeuwig grafrecht is ingericht. Ook in steden als Rotterdam, Bergen op Zoom en Nuenen is extra aandacht voor die voorwaarden.

Directeur Roel Stapper van Zuylen Uitvaartverzorging staat open voor de wensen. Op zich zijn die volgens hem ook wel haalbaar. Een uitbreiding van de begraafplaats levert, zegt hij, geen probleem op. Er is ruimte genoeg. 

Maar het voor onbepaalde tijd begraven is volgens Stapper, in combinatie met onderhoud van de begraafplaats waar kosten aan verbonden zijn, wel een apart hoofdstuk. 

Afgezien nog van de details: ,,De Islam wordt in Ethiopië bijvoorbeeld anders beleefd dan in Marokko. Dan gaat het zelfs over de richting van het graf naar Mekka.” Dat vergt maatwerk. Er zit wel al het een en ander in de pen. 

Zo denkt Stapper aan de bouw van een tuinhuisje waar water voorhanden is en voor rituelen. Al met al gaat het wel om investeringen waar hij toch enige steun voor zoekt, zowel bij de gemeente als bij de moslimgemeenschap. (Lees verder onder foto)

De gemeente laat weten in overleg te zijn met de moskeebesturen. Want voorop staat, stelt het college, ‘dat iedere Bredanaar, indien hij of zij of diens nabestaanden dit wensen, in Breda begraven moet kunnen worden’. 

Zelf heeft de gemeente alleen begraafplaats De Lichtenberg in Bavel in eigendom, maar daar geldt grafrecht van dertig jaar. De Wet op de lijkbezorging is verder aan de ‘markt’, stellen B en W.

Stapper hoopt er met de gemeente uit te komen. Intussen ziet de Stichting Islamitische Rustplaats Breda in wording, waar Boulakjar mede initiatiefnemer van is, graag een islamitische toegangspoort verrijzen. Daar wordt nog financiering voor gezocht. Boulakjar: ,,Zuylen is een constructieve partner. Er is beweging, dat is goed. Als de gemeente kan faciliteren, zou dat een mooie stap zijn.”