Een reekalfje dat plotseling sterft, dat doet altijd pijn

Dit reetje was zo jong dat de navelstreng er nog aanzat. Helemaal intact was de streng niet meer. Dat kwam omdat het kalfje in de maaibalk van een maaimachine terecht was gekomen. Normaal letten boeren tegenwoordig wat beter op voordat ze gaan maaien, maar dit kalfje is er zo vroeg bij dat ze hem nog niet hadden verwacht. 

Gelukkig konden ze nog net op tijd stoppen met maaien. Daardoor had dit reetje vooral oppervlakkige wonden, maar wel een flinke hoeveelheid.

Zodra het kleintje binnen was, hebben we de wonden vluchtig behandeld en ons vooral gericht op het kalmeren en aan het drinken krijgen. Toen ze de volgende dag wat tot rust was gekomen, konden we de wonden van dichtbij bekijken. 

Ze had een flinke open snee over haar dijbeen en schaafwonden op haar buik. We hebben de wonden gehecht, behandeld en de juiste medicatie gegeven. De dagen daarop dronk ze steeds beter en pakte ze zelf de fles goed aan, iets waar we alleen maar over kunnen dromen bij jonge reekalfjes. Ze liep nieuwsgierig haar verblijf rond en at graag wilgenblaadjes.

Ergens in je achterhoofd weet je dat het ineens kan omslaan, maar dit reetje deed het zo goed dat ik haar snelle overlijden niet heb zien aankomen. Na een weekje steeds beter herstel, is het kleintje ondanks alle inspanning overleden. Bij zulke kleintjes gaat dat meestal zo snel dat we niet eens de tijd krijgen om nog in te grijpen. Vaak betekent ingrijpen nog meer stress en dat versnelt alleen maar het overlijden.

Helaas is dit de harde realiteit van werken met wilde dieren, maar het zal altijd pijn doen. Ik ben in ieder geval dankbaar dat het reetje mijn leven even heeft mogen opvrolijken.