Dreigende opnamestop bij Vogelrevalidatiecentrum Zundert

In Zundert zit oprichter Charles Brosens van het Vogelrevalidatiecentrum met de handen in het haar. Zijn opvang dreigt aan succes ten onder te gaan.

Enkele jaren geleden kregen de Brabantse opvangcentra voor inheemse dieren van de provincie een flink bedrag om in drie jaar tijd te kunnen professionaliseren. Zo moest onder meer de coördinatie van bijvoorbeeld dierenambulances verbeteren, waardoor gewonde dieren op het juiste adres werden aangeboden.

In 2017 was het provinciale bedrag op. Tegelijkertijd was de professionalisering ironisch genoeg in Zundert zo succesvol dat het Vogelrevalidatiecentrum het aantal aangeboden dieren enorm zag toenemen. ,,Kregen we er ooit jaarlijks ongeveer 2000 binnen, inmiddels zijn dat er zeker zo’n 6500. Met pieken, zoals nu, van wekelijks 400 tot 500 dieren.” Zo’n 80 procent vogels en 20 procent kleine dieren als egels, eekhoorns en bunzings.

Om die goed te kunnen verzorgen heeft het Vogelrevalidatiecentrum jaarlijks een begroting van een slordige 200.000 euro. ,,Met eigen inkomsten uit het bezoekerscentrum, de winkel en vooral ook de duizenden vogelhuisjes die bij ons worden afgenomen komen we een heel eind. Verder leunen we vooral op sponsors en donoren.” Maar: ,,Toch zitten we sinds 2017 met jaarlijks een gat van tussen de 50.000 en 60.000 euro.”

Op financiële steun van lokale overheden hoeft het centrum niet te rekenen, die wijzen op het regio-overschrijdende karakter van de opvang. Maar: ,,Ook bij de provincie krijgen we geen gehoor.”

Zonder geld, dreigt een opnamestop. ,,We hebben vier professionele krachten. Die zijn hard nodig om de dieren de juiste verzorging te bieden en om de circa 150 vrijwilligers aan te sturen. Als wij één of twee van hen niet meer kunnen betalen, kunnen we minder dieren verzorgen.” Een opnamestop is dan noodzakelijk, dieren moeten worden geweigerd. Met het risico dat ze sterven.

Alle hoop is nu gevestigd op het nieuwe college van Gedeputeerde Staten. Na de zomer treft dat provinciebestuur een notitie van het Vogelrevalidatiecentrum op het bureau. ,,Hopelijk met als resultaat dat de noodzaak van financiële steun wordt ingezien.” Want: ,,Uiteindelijk vinden wij het vreselijk om gewonde dieren te moeten weigeren. Dat past niet in onze aard.”