In Princenhage, De Rith en de Willem van Oranjelaan zijn 'druppels' te zien. De kunstenaar heeft heel bewust voor dit abstracte ontwerp gekozen. "Een piece blijft langer hangen dan een tag, een handtekening. Een tag geeft vaak een negatief beeld, mensen vinden het niet mooi, een symbool of figuur kunnen ze meestal wel waarderen."



Het figuur dat hij achterlaat op elektriciteitskastjes en muren is iedere keer lichtelijk anders. "Het formaat is bepalend voor de vorm", legt hij uit.



Bekenden van Dr. Drip vermoeden dat hij achter alle kunstwerken zit, maar daarover houdt hij zijn lippen stijf op elkaar. "Ik heb al veel positieve geluiden gehoord. Het mooie van kunst is dat iedereen er iets anders in kan zien. Veel mensen zien het als druppels of vlinders. Maar bijvoorbeeld ook twee mensen die met de rug tegen elkaar aan zitten." Er zijn voor graffitispuiters veel interessante plaatsen om een piece weg te zetten. Waaghalzen kiezen voor de muur van het politiebureau of de buitenkant van een trein. Dr. Drip geeft echter de voorkeur aan elektriciteitskastjes. "Ik wil zo min mogelijk particuliere schade aanbrengen. Het liefst zou ik gewoon legaal willen spuiten op een vrijplaats." Die is er wel geweest in Etten-Leur. De fietstunneltjes onder de oude rijksweg deden jarenlang dienst als graffitivrijplaats. De Bult bij de Smalle Reep was in Breda een populaire plek. De politie liet het toe, maar de spoorwegpolitie niet, aldus een vriend van Dr. Drip. Hij betwijfelt dat de druppels richting binnenstad gaan. "Te veel camera's."