Nu nog toekomstmuziek, maar over een jaar of vier misschien wel dagelijkse ziekenhuispraktijk: verpleegkundigen die coaching krijgen van virtual reality-trainers. Geen opleiders dus van menselijk vlees en bloed, maar computers ('avatars' genoemd) die als mensen denken en praten. 

De traditionele manier van opleiden in de zorg kost niet alleen veel tijd en geld, maar is volgens Louwerse ook weinig effectief. ,,Na drie maanden is de leerstof van hoorcolleges al verwaterd. Bovendien ben je altijd afhankelijk van bijvoorbeeld artsen die tijd moeten vinden om les te geven. Virtuele 'mensen' daarentegen zijn er altijd en geven ook altijd antwoord op gestelde vragen.'' Een avatar denkt zelf, kan gebaren en zelfs oogcontact maken; alsof je dus met een echt mens praat.

Hoe dat dan in praktijk gaat? Louwerse geeft als voorbeeld een leerling-verloskundige, die met hulp van een avatar leert om goed te reageren op dreigende complicaties bij een bevalling. De avatar kan daarbij in de rol kruipen van opleider en de verloskundige door de bevalling loodsen, maar de avatar kan net zo goed de vrouw in barensnood zijn: hoe reageer je als verloskundige op de signalen en emoties van de aanstaande moeder? ,,Door inzet van een avatar zijn de meest uiteenlopende, onverwachte en levensechte situaties na te bootsen. Geloof maar dat dit effect heeft'', verzekert de hoogleraar.

Virtuele trainers richten zich vooral op de sociale omgang met patiënten en niet zozeer op medisch-inhoudelijke kennis. De planning is dat de eerste prototypen van avatars binnen enkele jaren in de ziekenhuizen aanwezig zijn.

Ook de ouderenzorg leent zich voor virtual reality. ,,Denk aan een virtueel mens dat een dementerende oudere eraan herinnert dat het tijd is om medicijnen in te nemen.''

Maar de mogelijkheden van avatars reiken veel verder dan alleen de zorg. ,,Het bedrijfsleven, de luchtvaart; er zijn oneindig veel sectoren die er hun voordeel mee kunnen doen.''