Dit is een landelijk initiatief van enkele jonge studenten. Ze beseffen dat deze coronatijd van grote historische betekenis is en willen in een boek de verhalen vastleggen van helden, die anders onzichtbaar zouden blijven. Onder wie Julie.

Voor de 18-jarige Bredase leek 2020 een droomjaar te worden. In 2019 was ze geslaagd voor de havo, vervolgens ging ze voor een half jaar naar Australië. ,,Daar had ik vanaf mijn vijftiende voor gespaard. Ik ging alleen, puur voor vakantie. Rondkijken, nieuwe mensen ontmoeten en veel surfen.”

Toen corona de kop opstak, wilde ze eerst daar blijven. ,,Die keuze leek me niet moeilijk. In Nederland thuis in lockdown of in Australië op het strand. Totdat iemand zei: ‘Stel dat er iets met je familie gebeurt’. Dat deed me beseffen dat het beter was om terug te gaan. 17 maart was ik weer in Nederland, na vier maanden Australië.”

Thuis pikte ze haar werk als vrijwilliger bij het Rode Kruis op en ging aan de slag bij de coronateststraat in Breda. ,,Ik kan niet zo goed stil zitten.”

Ze maakt er bijzondere dingen mee. ,,Mensen die zich laten testen, worden geacht in quarantaine te blijven tot de uitslag bekend is. Eén man reed na de test weg, zo naar de Jumbo naast NAC en ging daar boodschappen doen. Onbegrijpelijk...”

Wat haar vooral bijblijft, is de dankbaarheid van velen. Met name van die ene jongen. ,,We hadden een rampdag. Alles zat tegen. Het systeem lag eruit, het regende, waaide en was koud. We werken samen met andere GGD’s. Als het ergens te druk is, vang je dat voor elkaar op. Dus kwam er een jongen uit Rotterdam bij ons. Hij stapte uit zijn auto en bood ons aan er even in te gaan zitten om op te warmen. Dat kon niet, we mogen niets aanraken tijdens het werk. Maar ik vond dat zo’n ontroerend, vriendelijk gebaar!”

Op een zeker moment werd ze gebeld. ,,Het was iemand van Nederland Bedankt. Ik was anoniem genomineerd en ze wilden graag mijn verhaal in hun boek opnemen, dat verschijnt in november. Inmiddels weet ik dat iemand van het Rode Kruis me aangemeld heeft.”

En dus werd ze geïnterviewd, onderging een professionele fotoshoot en kwam op de nationale radio en televisie. Julie is zo’n beetje het gezicht van de Nederlandse coronahelden aan het worden. ,,Dat is best bijzonder. Maar er zijn zo veel anderen die nog veel mooier werk verrichten”, zegt ze bescheiden.

In september begint ze in Rotterdam aan een opleiding voor biomedisch laboratoriumonderzoek. ,,Lijkt me super interessant, maar uiteindelijk wil ik wel liever met mensen gaan werken. Ik zie mezelf niet elke dag in mijn eentje tegen een buisje aankijken.”

Ze blijft zeker haar nobele werk doen in de teststraat. Omdat die in Breda stopt, gaat ze straks naar Etten-Leur. ,,Vanwege corona mogen we straks maar één dag per week naar school. Heb ik dus tijd genoeg.”