Bredase chauffeur gaat zen de weg op

Hij zit 27 jaar op de weg, waarvan 20 jaar als internationaal chauffeur. In die periode maakt Bredanaar Peter van Caulil (50) werkweken van 70 uur, rijdt nachten door om op tijd te leveren - 'de lat lag hoog, alles moest snel-snel' - , eet onregelmatig en vet. Thuis ontspant hij met een glas wijn of bier. Dat hij een kort lontje heeft... Ach, hij was altijd toch al een driftig mannetje?

Hij gaat googelen. Op internet vindt hij de naam van Alan Watts, een zen-meester. Lang voor de mindfulness-hype benadrukte Watts al het belang van leven in het hier en nu. ,,In zijn boeken verwelkomt Watts de onzekerheid van veel mensen en grijpt terug naar inzichten uit de Indische wijsbegeerte: elimineer alles wat onwerkelijk is en alles wat overblijft zal werkelijk zijn. Hij kon het zo mooi uitleggen", roemt zijn fan Van Caulil. 

In zijn woonplaats Breda gaat hij op zoek naar een zenleraar. Op zaterdagmorgen meldt hij zich in de zendo van Zen.nl boven de VVV in de Willemstraat ,,Er lagen grote matten met een kussentje erop. Ik voelde me in het begin heel ongemakkelijk." Wat ze moesten doen? Hij lacht: ,,Stilzitten, alleen maar stilzitten. Bij zen gaat het om je houding. Je moet rechtop zitten. Zen is je ruggengraat, zowel fysiek als mentaal."

Acht minuten stilzitten, dan nog eens tien minuten op je ademhaling letten. ,,Je gaat op in je beweging. Zen daagt jou uit: je moet je ademhaling goed tellen, iedere keer als er een gedachte in je opkomt moet je weer bij 1 beginnen. Je gaat weer terug naar je ademhaling en je oefent jezelf om die gedachte los te laten. De gedachte blijft bij je lichaam."

Van Caulil is een vreemde eend in de bijt in dat bovenzaaltje. ,,Het zijn toch vooral doktoren, therapeuten of andere hoger opgeleiden die aan zen doen." Toch: bij de mensen van Zen.nl valt hij op. Niet alleen vanwege zijn lengte maar ook door zijn lenigheid, die hij van nature al heeft, en vooral zijn gretigheid. Hij wil het onder de knie krijgen.

In de woonkamer doet hij de lotushouding voor: benen kruisen, de voeten naar boven. Hij vindt het fijn, gaat graag naar les. Maar het klasje dunt uit, verhuist naar een andere dag en Van Caulil meldt zich opnieuw voor diezelfde zaterdagse introductiecursus. ,,Ik wilde het helemaal beheersen. Ik had er veel baat bij. Er zijn mij dingen helder geworden. Dat komt door de meditatie. Ik merk dat ik dit nodig heb, ik verdien dit. Geluk zoeken in genot is compensatie. De laatste 25 jaar was ik een adrenalinejunk. Natuurlijk pak ik nog wel een biertje, maar ik ben tot het besef gekomen dat als je dat iedere dag gaat doen er dingen niet goed gaan."

Zijn gretigheid valt op. Er wordt hem gevraagd of hij bereid is een opleiding te volgen. Hij; ,,Ik heb een hele week lopen glunderen. Dat wilde ik gaan doen!" Dus is hij nu bezig met de opleiding tot zenleraar. Op zijn werk bij JLN in Etten-Leur weten ze ervan. Hoe zijn collega's reageren? ,,Ze vinden mij gestoord. Dan zeggen ze: daar zit hij weer op zijn matje... Schaamte houdt ze tegen om bij mij een cursus te volgen. Maar als je een-op-een met die mannen praat dan stellen zij er zich wel voor open. Veel collega's hebben een kort lontje. Dat heeft te maken met de hoge werkdruk. Vaak komt het dan in het weekend, thuis, tot botsingen. Ik heb geleerd dat je niet zo bént maar dat het je aangeleerd is. De kern van zen is leegte. Met zen kan je van alles zijn."