Afgelopen jaar hebben 633 mensen in Nederland gemeld dat ze last hebben van ‘laag frequent geluid’. Van hen komen er 91 uit Brabant. Het gaat om het topje van de ijsberg, zegt voorzitter Dirk van der Plas van de stichting Laag Frequent Geluid in zijn verslag over 2017: ,,Want veel mensen melden zich niet. Dat kan zijn vanuit onwetendheid, de angst voor gek te worden versleten, een houding van ‘het maakt toch niets uit’ of onbegrip in het gezin.’’

Kortom, het probleem blijft. ,,Ik heb speciale oordoppen laten aanmeten. Helpt niet. Het dreunt er doorheen. Ik vermoed is dat het geluid bij een van de buren vandaan komt. Maar als ik buiten luister, hoor ik niet echt iets. Ik kan geen geluidsbron vinden. Mijn enige optie is verhuizen. Ik weet niet meer wat te doen.’’

Ook een Oosterhouts slachtoffer van zoemgeluid is aan het einde van haar Latijn: ,,Ik heb de woningbouwstichting al een paar keer laten komen, maar die zegt niks te horen. Ook de politie hoort niets. Die zei: ‘Moet je je oren niet laten testen?’ De tranen stonden in mijn ogen, zo veel onbegrip. Ik ben echt zo emotioneel. Het houdt niet op en ik sta er helemaal in mijn eentje voor.’’

Soms is de overlast wel degelijk te traceren, zoals een man uit Etten-Leur ondervond. Zijn buren hebben een bubbelbad waren ze bijna dagelijks gebruik van maken: ,,De pompen van de Jacuzzi draaien op volle toeren. Daarbij verschoont het bad zich iedere twaalf uur een aantal minuten. Het probleem is het hoge geluid van de pompen, een geluid wat doet denken aan het geluid van een stofzuiger die vol zit en continu aanstaat, in combinatie met een zoemende elektriciteitskast van de gemeente. De oplossing: muziek aan en oordoppen in. Dat helpt voor een deel.’’

De gevolgen kunnen dramatisch zijn, zo meldt een Bredase, die last heeft van een zoemend geluid in haar flat: ,,Ik slaap slecht, heb spijsverteringsproblemen, stress en ben erg moe.’’

Dat gaat veel te langzaam, zegt Van der Plas: ,,Het is een zorgelijke ontwikkeling wanneer de overheid geen beleid voert, terwijl mensen ziek worden. De samenleving krijgt te horen: ‘Leer er maar mee leven’. Dat het moeilijk is om de problemen van geluidsoverlast aan te pakken, dat snap ik wel. Maar steeds meer mensen geven aan dat ze het leven onder deze omstandigheden als ondraaglijk ervaren. Dat de overheid hen in de kou laat staan, dat is onverteerbaar.’’