De keerzijde van de Wet van Damocles: vrouw en kind op straat omdat ex twee pilletjes verstopte

,,Wanneer ik rond kwart over 10 ’s avonds thuis kom, zie ik een politiewagen staan”, vertelt de Valkenswaardse Angelique. ,,Ik stap uit, zij ook. Dan lopen ze achter me aan en zeggen me dat ik niet naar binnen mag. Ze vragen of de recherche onderzoek mag doen in huis, vanwege drugs.”

Angelique stemt in. Ze houdt zich niet bezig met drugs, dus er is toch niks te vinden. Wanneer de recherche er is, mag ze samen met haar 15-jarige zoon binnen wachten terwijl de recherche haar huis doorzoekt. Het duurt niet lang voordat er een tasje uit de kast in de woonkamer wordt gevist. Er zitten 2 XTC-pillen en 129 gram hennep in.

Drugshandel
De ex-partner van Angelique blijkt diezelfde dag te zijn opgepakt. De politie houdt hem al een tijdje in de gaten op verdenking van drugshandel. Op vrijdagen is hij altijd bij Angelique in huis om op hun zoon te passen terwijl zij aan het werk is. Ze vond het al gek dat hij haar deze vrijdag niet is komen halen van het werk, wat wel de afspraak was. Daarna zou hij zijn spullen pakken – waaronder het tasje – en naar zijn eigen huis gaan.

De week daarna legt Angelique een verklaring af op het politiebureau. Ze vertelt hoe de zaak in elkaar zit: ze had geen flauw benul van de drugs, want die waren van haar ex. Ook haar ex geeft ruiterlijk toe dat hij fout zat en dat Angelique er niks mee van doen heeft. Angelique krijgt een brief van de officier van justitie waarin staat dat ze niet wordt vervolgd. Haar ex wel, die krijgt een taakstraf.

Dan begint de ellende voor Angelique. Ze krijgt een brief thuis van de burgemeester waarin hij zijn voornemen kenbaar maakt om haar woning voor vier maanden te sluiten vanwege de drugsvondst. Burgemeesters zijn op basis van de Wet Damocles bevoegd om dat te doen. Ze neemt een advocaat in de arm, maar het mag niet baten. De burgemeester blijft bij zijn standpunt en de rechter geeft hem gelijk: de woning moet op slot.

Huurcontract
Uiteindelijk sluit de burgemeester het huis van Angelique voor drie maanden. Ze logeert zo lang met haar zoon bij haar moeder. Na drie maanden mogen ze hun huis weer in. Inmiddels heeft de woningbouwvereniging echter lucht gekregen van het voorval en wil daarom het huurcontract ontbinden. Dat kan na een drugsvondst. Angelique stapt wéér naar de rechter, wederom zonder resultaat. Een halfjaar later staan zij en haar zoon definitief op straat.

De zaak maakt Angelique nog steeds emotioneel. Zij is haar geliefde huis kwijt waar ze al zestien jaar woonde terwijl haar ex – de schuldige – enkel een taakstraf heeft hoeven uitvoeren. Deels schaamt ze zich voor wat er is gebeurd. ,,Ik ben er wel heel eerlijk over. Maar ik kan wel door de grond zakken op sommige momenten. We hebben ook zo’n grote sticker op het raam gehad.”

Tuinhuisje
Ze is met haar zoon weer bij haar moeder ingetrokken. Het is een klein huisje met één kamer op de eerste verdieping. Oma slaapt beneden, Angelique boven. Haar zoon heeft zijn intrek genomen in het tuinhuisje. Een andere huurwoning zit er niet in voor Angelique. De woningbouwvereniging plaatst ‘drugszondaars’ op een lijst waardoor ze vijf jaar lang geen ander huis kunnen huren.

,,Je bent natuurlijk blij dat je opgevangen wordt, maar het is niet prettig om bij je moeder te moeten wonen. Mijn zoon wil niet dat de mensen op school weten dat we bij oma zitten. Hij heeft het niemand verteld. Vroeger was het bij mij echt een inval, maar nu komen er nooit meer vriendjes.”