De discussie over de wenselijkheid van grote zonneparken speelt al een paar jaar. Een groot veld vol panelen kan natuurlijk een hoop energie opwekken. Maar met zo'n terrein gaat ook kostbare natuur- of landbouwgrond verloren. Dat terwijl er ook op daken van gebouwen nog een wereld te winnen valt. ,,Juist ook door de stop in een aantal andere provincies merken we dat de druk op Brabantse gronden toeneemt", motiveert initiatiefnemer Hermen Vreugdenhil (CU-SGP). Hij heeft samen met D66, 50Plus en de vier coalitiepartijen (VVD, Forum voor Democratie, CDA en Lokaal Brabant) een serie vragen gesteld aan het provinciebestuur.

Vreugdenhil wijst op de zogenaamde ‘Zonneladder’ die de provincie in voorbereiding heeft. Het idee daarachter is dat de wenselijkheid van zonnepanelen stap voor stap wordt afgewogen: eerst de daken vol, dan stukken grond die niet geschikt zijn voor landbouw of natuur, en pas in laatste instantie goede landbouwgrond. Op dit moment is echter onduidelijk wanneer deze Zonneladder precies van kracht wordt. ,,Nu zien we dat de aanpak per gemeente verschilt”, aldus Vreugdenhil. ,,Sommige gemeenten maken dit soort afwegingen zelf al. Maar we zien nu dat ontwikkelaars van grote zonneparken op zoek gaan naar de plekken waar het wél kan: gemeenten die hun beleid nog niet op orde hebben.”

Een tijdelijke stop kan helpen om in elk geval voorlopig pas op de plaats te maken. De hamvraag daarbij is wel hoe de provincie klimaat- en energiedoelstellingen kan halen nu vormen van hernieuwbare energie steeds meer onder vuur komen te liggen. Ook windmolens stuiten immers vaak op weerstand, en in dat geval wil het nieuwe provinciebestuur niet tegen de zin van omwonenden doordrukken. ,,Daarom stellen we óók de vraag of de provincie ook na invoering van de Zonneladder op koers blijft om het doel van 50 procent hernieuwbare energie in 2030 te halen", aldus Vreugdenhil. ,,We pleiten ook niet voor een verbod op zonneweides. Maar in de afweging moet wel duidelijk zijn dat het niet de voorkeur heeft.”