Bewoner huis Helmond waar auto binnenreed: Ik zat helemaal onder het glas

“Of ik hier woon?”, herhaalt Frank van Elten de vraag van een van de omstanders. “Je bedoelt woonde. Want hier kan ik voorlopig niet meer terecht.” Als een soort automatisme wijst hij daarbij naar het rijtjeshuis achter hem. Het raam in de voorgevel is er niet meer. In plaats daarvan steekt er een witte auto uit de woonkamer.

Hij zit op een bruine eetkamerstoel op de stoep voor zijn huis. Een paar keer per minuut neemt hij een teug van zijn elektrische sigaret. Zijn hand trilt. Er zitten ook wat sneetjes in, net als op zijn gezicht. “Ik zat helemaal onder het glas”, verklaart de Helmonder waarna hij een wegwuivend gebaar maakt. “Ach, het waren maar scherrefkes, stelt niks voor.”

Tekst gaat verder onder de foto

Remmen
Zijn huis ligt aan een T-splitsing in de wijk Brouwhuis. Vanaf de bank in zijn woonkamer kijkt hij recht de Rijnlaan in. Vanuit die straat ziet hij rond twaalf uur een witte auto zijn kant opkomen, de vaart zit er wel heel erg goed in. Van Elten, die naar muziek aan het luisteren is, gaat alvast een keer verzitten. Zonder te remmen vliegt het wagentje ondertussen over de drempel die vlak voor het huis ligt.

Dat is ook het moment dat Van Elten beseft dat hij in actie moet komen. Razendsnel springt hij op de bank en drukt zich plat tegen een van de zijwanden van het huis. Daarna is er de klap. Gevolgd door de auto. En het warme water dat uit de kapotte radiator spuit. Het gebeurt allemaal recht voor zijn neus, op nog geen meter afstand.

Tekst gaat verder onder de foto en video

Onwel
Achter het stuur ziet Van Elten een vrouw op leeftijd zitten. Twee buurtbewoners die op het lawaai afkomen helpen haar uit de auto. “Die vrouw: ik heb zo met haar te doen”, zegt Van Elten. “Ze had geen idee wat haar was overkomen, wist niet waar ze was. Ik denk dat ze een black-out heeft gehad of onwel is geworden.” De politie laat weten dat de 61-jarige bestuurster met lichte verwondingen naar het ziekenhuis is gebracht.

Als de auto op de aanhanger is getakeld, maakt Van Elten een rondje door de woonkamer. Af en toe stopt hij iets in de boodschappentas die hij bij zich draagt, vanavond logeert hij bij een kennis. Terug op stoel neemt Van Elten nog maar eens een teug van zijn elektrische sigaret. “Die heb ik nog wel tien nodig vandaag”, voegt hij er na het uitblazen van de rook aan toe. “De adrenaline, hè. Ik bedoel: wat is de kans dat ik precies op zo’n moment naar buiten kijkt? Het is puur toeval.”