Afgekickte Leon verhuist naar Den Bosch om oude vrienden uit drugscircuit te ontlopen: 'Ik gebruikte 11 jaar lang dag in dag uit GHB'

,,Gisteren was ik vier jaar clean. Ik heb elf jaar lang dag in dag uit gebruikt’’, vertelt Leon in zijn Bossche appartementje. Het begon op zijn vijftiende toen zijn ouders uit elkaar gingen. ,,Ik had al een minderwaardigheidscomplex en was verlegen. Na de scheiding van mijn ouders kreeg ik verkeerde vrienden en wilde ik gewoon aanzien.’’

Een drugsdealer die elke dag bij het schoolplein stond was de nekslag voor de onzekere puber. ,,Dan is het zo gedaan. Ik ging gebruiken. Vooral speed. Voelde me zó goed na de eerste keer...’’ 

De dealer haalde hem over om zelf drugs te gaan verkopen. Met z’n broekzakken vol ging hij naar school. Totdat hij in zijn examenjaar werd betrapt en van school moest. Intussen was hij van een puber die speed en af en toe ecstasy gebruikte verworden tot een GHB-verslaafde. ,,Ik gebruikte dagelijks, vond het niet erg. Voelde me er goed onder.’’

Maar het gaat niet goed. Hij verprutst het leer-werktraject van zijn opleiding tot timmerman, wordt opgepakt door de politie en op z’n negentiende door z’n moeder uit huis gezet. Dakloos trekt hij in bij een - eveneens verslaafde - vriend in Sint Willebrord, maar daar loopt het alleen maar meer uit de hand. Zijn drugsgebruik neemt toe en hij komt in aanraking met zware criminelen. Als hij wordt bedreigd en uiteindelijk beroofd van al zijn spullen duikt hij onder bij z’n vader in Zeeland. Omdat hij daar moeilijker aan drugs kan komen, lukt het hem om af te kicken. ,,Ik gebruikte nog wel speed en af en toe GHB, maar het ging beter. Ik heb daar m’n opleiding tot timmerman gedaan en gehaald.’’

Het lijkt de goede kant op te gaan, totdat zijn vader overlijdt en Leon weer teruggaat naar Etten-Leur. Een verkeerde keuze noemt hij die verhuizing achteraf, want hij komt er zijn oude vrienden weer tegen en raakt binnen de kortste keren weer zwaar verslaafd aan de GHB. ,,Ik had een eigen woning, ging daar verder met een leerwerktraject, maar was altijd onder invloed. Na twee jaar was ik school en werk kwijt en kwam ik in de Ziektewet terecht. Ik werkte niet, sliep niet, mijn dagen draaiden om het vinden van GHB. Ik móest het om de twee uur hebben, anders kon ik niet functioneren.’’

In die periode - hij was inmiddels 25 - komt hij in aanraking met Alex van Dongen, preventiemedewerker bij Novadic-Kentron. ,,Een paar vrienden van me, ook verslaafd en dakloos, woonden bij mij in huis. Alex kwam voor hen, maar zag dat ik ook een probleem had. Door veel te praten besloot ik uiteindelijk om af te kicken. Want ik zag zelf ook wel dat ik eigenlijk geen toekomst had.’’

Hij zegt de huur van zijn appartement op en vertrekt naar een afkickkliniek in Vught. Na een half jaar vol moeilijke momenten - ‘als ik m’n Playstation niet had gehad en m’n huur niet op had gezegd was ik weggelopen’ - was hij clean en klaar om beschermd te gaan wonen. Maar niet in Etten-Leur, en ook niet in Roosendaal of Breda. ,,Dat had geen zin. Als ik m'n oude vrienden weer tegen zou komen was de kans heel groot dat ik zou terugvallen.’’ Hij kiest voor Den Bosch en snijdt alle banden met zijn Etten-Leurse verleden door - met uitzondering van die met z’n moeder, broer en één - niet verslaafde - vriend.

Na een jaar onder begeleiding in een woongroep te hebben gewoond krijgt hij een eigen appartementje toegewezen in Den Bosch. Inmiddels werkt hij via een uitzendbureau als timmerman en speelt hij intensief volleybal. Zowel op zijn werk als tegen zijn volleybalteam is hij eerlijk geweest over zijn verslavingsverleden, wat nooit op problemen stuitte. ,,Ik ben bij elke werkgever teruggevraagd en in mijn team is er ook goed op gereageerd.’’

Hij is clean, voelt zich sterk, maar blijft op z’n hoede. ,,Er moet echt heel wat gebeuren wil ik in een verslaving terugvallen. Ik heb nog nooit zo goed in het leven gestaan als nu, ben blij dat ik een toekomst heb. Ik heb leuk werk, ben lekker aan het sporten, drink niet en ga alleen naar Etten-Leur voor mijn moeder. Ik ben al vier jaar niet uit geweest. Behalve laatst een keer met m’n team naar het café, maar dan drink ik fris. Ik wil gewoon het risico niet nemen, want alcohol verlaagt toch je drempel. En ik heb geen alcohol nodig om het gezellig te hebben.’’

*In verband met de privacy is een andere naam gebruikt. Werkelijke naam is bij redactie bekend.