Boswachter Brabantse Wal: ‘I have a dream’ en die is binnen handbereik

Vrolijk wuivend in de wind dansen ze aan me voorbij. Na elke bocht en over elke heuvel is er die wilde kleurenpracht die als een uitbundige slinger het landschap aaneen rijgt.

Om dan weer uit te monden in een zee van golvend groen vol kleur en zoete geur en zwoel gegons.

De BrabantseWal op en af, onvermoeibaar het donkere asfalt flankerend. En overal bromt, zoemt en fladdert het er lustig op los. Snoepend van de kleurige nectarslingers zoemen bijen en hommels van bloem naar bloem en zoekt het vlinderboek van a tot z zijn weg in de zee van kleur en eten. 

Regelmatig flitst de schaduw van de boomvalk door het rijk gevulde insectenbuffet. En onder de bloemendeken ritselt tussen het groene loof een moederpatrijs met een treintje donsballetjes achter zich, vuistgrote konijnenjeugd en een soezende hermelijn. 

Vanuit de langs schuivende bolides zie ik trotse en blije blikken om zoveel schoonheid. Maar helaas… 

I had a dream. De prachtige slinger van bloeiende bermen blijkt in het echt een strak geklepelde baan van bruine stoppels. 

De zee van golvend groen vol kleur en zoete geur gromt van zware machines die het net ontloken groen afrukken omwille van vermeende verkeersveiligheid.

Of eigenlijk het Nederlandse netheidssyndroom.

En het is zó makkelijk. Het kan zóveel goedkoper! De eerste meter, vooruit twéé meter dan, naast het asfalt moet kort voor veiligheid en zichtbaarheid. 

Alles daarachter mag groeien en bloeien, uitzaaien en wintervoedsel worden. Her en der raakt al een wethouder of wegbeheerder enthousiast. Mijn droom is binnen handbereik. 

En daarom maakten we een plan voor een bijenwalhalla op de wal van Brabant. Doet u mee?