Naomi (28) is woonbegeleider: ‘Deze baan aannemen is de beste keus die ik ooit heb gemaakt’

Als iemand op een feestje vraagt wat je doet, hoe leg je je functie dan uit?
,,Ik noem mezelf geen woonbegeleider - dat is heel algemeen - maar zeg dat ik sociaal werk doe. Ik werk in een doorstroomvoorziening, waar dak- en thuisloze jongeren geplaatst worden. Ik help hen zichzelf verder te ontwikkelen en betere keuzes te maken in het leven. Als ze er aan toe zijn, help ik hen voorbereiden op het wonen in een eigen woning.’’

Gaat dat zo makkelijk?
,,Het is een uitdaging. Deze jongeren zitten hier natuurlijk niet vanwege hun zweetsokken. Vaak zijn ze verslaafd, hebben psychische problemen of een geestelijke beperking. Veel van hen hebben ook lange tijd in instellingen gewoond. Ze missen dan vaardigheden en ervaringen die de meesten van ons opdoen in een ‘normale’ gezinssituatie. Ze moeten leren functioneren in de maatschappij.’’

Klinkt best heftig...
,,Het is in ieder geval nooit saai. Soms maak je vervelende situaties mee. Cliënten kunnen agressief zijn, schelden je op een vreselijke manier uit. Maar daar staan ook hele mooie dingen tegenover. Zo werk ik nu met een jongen die binnenkwam met het stempel ‘onhandelbaar'. Zelfs ik dacht weleens: ‘wat een rotjong.’ Maar als je ziet hoeveel vooruitgang hij de afgelopen maanden heeft gemaakt, onvoorstelbaar. Hij is helemaal veranderd, je herkent hem niet meer terug. Iemand die extra kans bieden kan dus echt het verschil maken.

Was dit altijd al je droombaan?
Lachend: ,,Nee! Ik wilde tijdens mijn opleiding juist niet met jongeren werken. Niks voor mij, dacht ik. Ik vond mezelf te soft, te lief.’’

Hoe ben je hier dan toch terecht gekomen?
,,Per toeval. Ik had horeca-ervaring en ze zochten iemand voor een lunchroom waar ook cliënten werken. Die lunchroom stopte, waarna ik in deze baan terecht kon. En het werk blijkt juist erg goed bij me te passen. In het contact met de jongeren moet je juist jezelf blijven. Duidelijke grenzen stellen, maar hen wel benaderen zoals je ieder ander benadert. Doe je je anders voor dan je bent, dan nemen ze je niet serieus.’’ 

Wat hebben mensen nog weleens mis over jouw werk?
,,Iedereen heeft hetzelfde stereotype beeld van dak- en thuislozen. Ze zijn arm en slapen onder de brug. Maar dat is zeker niet altijd het geval. Vaak zijn het degenen van wie je het niet zou verwachten: ze dragen de duurste merkschoenen en -kleding, hebben zelfs een mooie auto.  Ze stellen hun prioriteiten namelijk verkeerd. Ze willen hebben wat een ander heeft en geven hun geld daaraan uit, maar dan heb je niks meer over voor dingen als de huur of boodschappen.’’

Ben je een beetje blij met je salaris?
,,Het mag natuurlijk wel omhoog, haha. Nee hoor, ik heb niks te klagen. Ik wist van tevoren dat de zorg geen vetpot is. Ik verkies plezier in het werk boven het geld dat ik ermee verdien.’’

Hoe is de sfeer op je werkplek?
,,Het is meestal heel gezellig. Omdat je zoveel met elkaar optrekt voelt het net of wij - de werknemers en de cliënten - één groot gezin zijn. Op vrijdagavond zetten we snacks klaar en zitten we allemaal voor de tv. Ook de sfeer onder de collega’s is goed. Je hebt elkaar echt nodig in dit werk. We hebben een gemêleerd team met verschillende functies en expertises en mensen van alle leeftijden. Je leert van elkaar en helpt elkaar door de moeilijke momenten heen.’’

Niet onbelangrijk, hoe is de koffie?
,,Heel lekker! We hebben een apparaat met verse bonen. We worden wat dat betreft echt verwend.’’

Zit je altijd op je plek of kom je ook weleens buiten?
,,Vaak zelfs. Met de cliënten oefenen we dingen als boodschappen doen, gaan mee naar afspraken en voeren we gesprekken met ouders. Ook doen we weleens iets leuks, ergens lunchen of zwemmen. Als een cliënt ergens mee zit, dan praat het buiten met z’n tweetjes vaak makkelijker dan op de afdeling met iedereen erbij. Dan maken we een wandeling met mijn hond.’’

Hoe lang zie je jezelf dit werk nog doen?
,,Ik voel me thuis in mijn functie en zie mezelf dit zeker nog wel een paar jaar doen. In het diepe springen en deze baan aannemen is de beste keus die ik ooit gemaakt heb. Maar de doelgroep jongeren met een verstandelijke beperking spreekt mij ook aan. Daar zou ik in de toekomst ook nog wel mee willen werken.’’ 

Op sollicitatiegesprek moet je vooral niet vergeten deze vragen te stellen, zegt coach Charlotte van 't Wout:

Lees de beste artikelen op het gebied van werk en carrière via onze wekelijkse nieuwsbrief!