Zo gauw ze in de opvang terecht komen, begin ik eerder te zuchten van ergernis dan van vervoering, want oh oh wat zijn het een lastpakken! Niet dat ze proberen te ontsnappen (zoals sperwers of kauwen) of er zo’n puinhoop van maken (net als buizerds en egels) maar gierzwaluwen zijn heel lastig te voeren. En we kunnen ons hart eraan ophalen want de afgelopen weken kwamen er nogal wat binnen in de opvang. Vooral toen het zo warm was. Gierzwaluwen nestelen namelijk vooral onder dakpannen en daar werd het érg heet tijdens die warme voorzomer.

Gierzwaluwen sperren niet zoals veel andere jonge vogels doen. Je moet ze met veel geduld verleiden tot het binnenhouden van de krekels en andere insecten die we ze voeren. Als ze al wat groter zijn als ze binnengebracht worden, is de kans groot dat ze de boel het liefst allemaal weer uitspugen. Dan kan je weer opnieuw beginnen. Om wanhopig van te worden. Geef mij dan maar boeren- en huiszwaluwen die hun snaveltjes open sperren en braaf alles doorslikken totdat ze genoeg hebben. Maar goed. Ik houd in mijn hoofd dat deze lastpakken die prachtige vogels worden die door de lucht gieren, bewaar mijn geduld en ga weer verder met voeren. En ik denk alvast aan het moment dat ze, nadat ze wekenlang gevoerd zijn door mij en de andere zeer gedreven en geduldige dierverzorgers, genoeg gegroeid zijn om de wijde wereld in te vliegen. We moeten zorgen dat ze in optimale conditie losgelaten worden want ze blijven dan drie jaar lang in de lucht en vliegen duizenden kilometers voordat ze weer een voet aan vasteland zetten om te broeden. Lastpakken om ontzag voor te hebben!

Diwi Zagers-Nieboer, Beheerder Vogelrevalidatiecentrum Zundert