Zoiets moet je niet verbergen, maar de kern van je speech maken

Ik moet al de hele week denken aan de afspraak die Mark Rutte met mij heeft. En met u trouwens. Zelden was een politieke boodschap zo veelkoppig fout: onhelder, verstopt, verkeerde doelgroep. Mislukt dus. Daarom weet u ’m waarschijnlijk ook niet meer. Ik vraag me af of Rutte zelf er nog aan herinnerd wil worden.

Ik haal hem daarom even terug voor u. Rutte gaf samen met Hugo de Jonge een persconferentie over de stand van zaken in het land. ’t Was niet best, maar de regering zou een paar versoepelingen van de lockdown laten ingaan: kappers open, scholen ook af en toe. En toen zei hij dus dat hij een afspraak met ons wilde maken. Als hij die scholen en de kappers opengooide moesten wij onze handen wassen en 1,5 meter afstand houden. Dat was het ongeveer. ,,Die afspraak maak ik met u’’, zei hij en hij keek de camera in. Of zoiets, maar dat ik dat niet meer precies weet, zegt alles.

Het was een poging tot een interventie, dat voelde je. Een van zijn tekstschrijvers had dat ergens opgepikt. Zoiets deden presidenten en premiers in oorlogstijd. Kennedy bijvoorbeeld, die kennen ze allemaal. ,,Vraag niet wat uw land voor u kan doen, maar wat u voor uw land kunt doen!’’ En dan indringend in de camera kijken.

Dus die tekstschrijvers gingen aan het schrijven, leverden die tekst bij Rutte in en die plakte ’m netjes tussen alle veertig andere stukjes van andere afdelingen. Waar het natuurlijk fout ging. Want zoiets moet je niet verbergen in een hoop mededelingen, maar de kern van je speech maken, domme tekstschrijvers.

Maar, en dat besefte ik al direct toen ik voor de televisie zat, het was vooral een domme oproep, omdat de premier zich tot de verkeerde mensen richtte. Ik en die zes miljoen andere mensen die naar die persconferentie zaten te kijken, die doen al wat hij vraagt. Wanneer bereikt hij de mensen nu eens die niet kijken?

Die familie bijvoorbeeld, die ik op mijn wandeling gisteravond uit een huis zag komen. Zeker tien volwassenen, twee aan twee en wat klein grut. Die hadden een gezellige avond gehad hoor, dat hoorde je. Met zijn allen een feestje gevierd en nu gingen ze netjes voor de avondklok weer naar huis. Niks op aan te merken toch? ,,Tot volgende week’’, klonk het. ,,En rij veilig, hè.’’

Ja, vooral veilig rijden.

Reageren: frankpoorthuis@dpgmedia.nl

Bekijk hier onze video’s met tips voor als je thuiszit: